MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesinde yer alan "Resmi Gazetede ilan edilecek göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun 322 maddesinin dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları hariç olmak üzere, 305 ilâ 326 maddeleri uygulanır. Bu kararlara ilişkin dosyalar Bölge Adliye Mahkemelerine gönderilemez." şeklindeki düzenleme karşısında, her ne kadar 26.07.2019 tarihli ek karar, 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanun"un 25 ve geçici 2. maddeleri uyarınca kurulan Bölge Adliye Mahkemelerinin 07.11.2015 tarih ve 29525 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan karar uyarınca tüm yurtta 20.07.2016 tarihinde göreve başladığı tarihten sonra verilmiş ise de, temyize tabi olan mahkeme kararının Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başladığı 20.07.2016 tarihinden önce verilmiş olması nedeniyle aslı temyize tabi olan kararın, ek karar bakımından da temyiz merciince incelenmesi gerektiği değerlendirilerek;
Sanık, 26.07.2019 tarihli dilekçesi ile yokluğunda verilen mahkemenin kararının ikamette bulunmadığı adreste 1936 doğumlu olan dedesi ... ... ...’e tebliğ edilip, kendisine tebliğ edilmediğinden temyiz hakkının iade edilmesini ve infazının durdurulmasını talep etmiş olup, bu talebi eski hale getirme ve temyiz talebi niteliğinde olduğundan, 1412 sayılı CMUK"un 311. maddesi uyarınca eski hale getirme talebi ile birlikte temyiz isteminde bulunulması halinde bu talebi inceleme merciinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olması karşısında, Küçükçekmece 15. Asliye Ceza Mahkemesinin temyiz talebinin reddine ilişkin 26.07.2019 tarih ve 2015/605 Esas ve 2016/201 Karar sayılı ek kararının hukuki değerden yoksun bulunduğu kabul edilip, bu karar kaldırılmak suretiyle yapılan incelemede;
Yokluğunda verilen 08.03.2016 tarihli hükmün, sanığın bilinen en son adresi olan sorgusu sırasında bildirdiği adresinde 01.04.2016 tarihinde muhatap ile daimi birlikte oturan dedesi ... ... ...’e usulüne uygun biçimde tebliğ olunduğunun anlaşılması karşısında, sanığın geçerli bir sebebe dayanmayan eski hale getirme ve 08.03.2016 tarihli hükme yönelik 1412 sayılı CMUK"un 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık kanuni süresi geçtikten sonra yaptığı 26.07.2019 tarihli temyiz taleplerinin CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 18.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.