Mahkemesi :İş Mahkemesi
No : 2019/431-2020/139

Dava, 05.11.1988 tarihinden itibaren zorunlu Bağ-Kur sigortalılık sürelerinin tespiti istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen karara davalı Kurum vekilinin istinaf başvurusu üzerine ... Bölge Adliye Mahkemesi 34. Hukuk Dairesi istinaf başvurusunun esastan reddine kararı verilmiş, davalı Kurum vekilinin temyizi üzerine Kapatılan Yargıtay 21. Hukuk Dairesinin 08/10/2019 tarihli 2018/6172 E. ve 2019/5910 K. sayılı bozma kararı verilmiş, İlk Derece Mahkemesince bozmaya uyularak ilamında belirtilen gerekçelerle davanın kabulü karar verilmiştir.
Hükmün davalı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerekçelere göre, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacının 13/09/2001 tarihinde kurum kayıtlarına intikal eden giriş bildirgesine istinaden 04/10/2000 tarihinden itibaren 1479 sayılı Yasa kapsamında sigortalılık tescilinin yapıldığı halde, Mahkemece maddi hata sonucu Esnaf bağkur hizmet süresinin sonunun 03/10/2003 olarak tespitine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu konuların düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hüküm fıkrasının 1. bendinde yazılı “ 01/10/2003 ” ibaresinin silinerek yerine, “03/10/2000” ibaresinin yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06/04/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.