Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/1982 Esas 2022/7213 Karar Sayılı İlamı

Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 07.04.2021 tarih ve 2021/5416 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 01.02.2022 tarih ve KYB-2021/144709 sayılı ihbarname ile;
Mühür bozma suçundan sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 203/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 3.000,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıl denetim süresi belirlenmesine dair Çanakkale 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/06/2013 tarihli ve 2013/75 esas, 2013/455 sayılı kararının 09/09/2013 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içerisinde 02/03/2018 tarihinde işlediği kasıtlı suçtan mahkum olduğunun ihbar edilmesi üzerine hükmün açıklanmasına ve 5237 sayılı Kanun'un 203/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 3.000,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Çanakkale 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/10/2020 tarihli ve 2020/239 esas, 2013/385 sayılı kararının, "Dosya aslının sanığın diğer suçu yönünden istinaf incelemesi amacıyla Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmiş olması nedeniyle onaylı suret üzerinden yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, benzer olaylar nedeniyle Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08/03/2016 tarihli ve 2015/1121 esas, 2016/111 karar ve Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 23/03/2016 tarihli ve 2016/813 esas, 2016/5277 karar sayılı ilâmlarında da belirtildiği üzere, mühür bozma suçunun oluşabilmesi için kanunun veya yetkili makamların emri uyarınca konulmuş bir mührün kaldırılması ya da konuluş amacına aykırı hareket edilmesi gerektiği, ihaleye dayalı olarak elektrik dağıtımı yapan ve kamu görevlisi statüsü bulunmayan özel şirket görevlilerince yapılacak mühürlemelerin ihlâli durumunda, anılan suçun oluşmayacağı cihetle, somut olayda, özelleştirme uygulamaları neticesinde elektrik dağıtım ve satışının ... Elektrik Dağıtım A.Ş.'ye 01/09/2010 tarihinde devredilmesi ve mühürleme işleminin de 25/01/2012 tarihinde gerçekleştirilmiş olması karşısında, sanığın üzerine atılı mühür bozma suçunun yasal unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden” bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
İncelenen dosya içeriğine göre; 25.01.2012 tarihli mühür bozma tutanağına konu 31.10.2011 ve 05.01.2012 tarihli mühürleme işlemlerini gerçekleştiren katılan ...'nin, mühürleme tarihlerinden önce 31.08.2010 tarihinde özelleştirilmesi nedeniyle, lisans sahibi özel şirket görevlileri tarafından yapılan bu mühürleme işlemine aykırı davranışta, 5237 sayılı TCK'nin 203. maddesinde düzenlenen mühür bozma suçunun unsurlarının oluşmayacağı anlaşılmakla; kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, sanığın “mühür bozma“ suçundan TCK‘nin 203/1, 62, 52. maddeleri uyarınca 3.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Çanakkale 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.10.2020 tarihli 2020/239 Esas ve 2020/385 Karar sayılı mahkûmiyet hükmünün CMK'nin 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA; bozma nedenine göre aynı maddenin 4. fıkrasının (d) bendi uyarınca karar verilmesi mümkün görüldüğünden, yüklenen suç unsurları itibarıyla oluşmadığından sanığın BERAATİNE, cezanın çektirilmemesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 25.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.