Davacı, 11.09.1982-17.02.1985 tarihleri arası Bağ-kur sigortalısı olduğunun tespiti ile emekli olmaya hak kazandığına   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  reddine  karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı; davalı kurumca sigortalı sayılmadığı 11.09.1982-17.02.1985 tarihleri arasında Bağ-Kur  sigortalısı olduğunun ve yaşlılık aylığına hak kazandığının tesbitini istemiştir.
Mahkemece; belirtilen tarihlerde; davacının vergi, oda ve sicil kaydının bulunmadığı, kısaca zorunlu sigortalılık koşlullarını taşımadığı, isteğe bağlı sigortalı olmak için ise yazılı talebi ve düzenli prim ödemesi bulunmadığından bahisle: talebin reddine karar verilmiş ise de varılan sonuç usul ve  yasaya uygun değildir.
Davacı 23.03.1985 yılında geçmişe dönük olarak 25.05.1982 tarihi itibariyle kuruma tescil edilmiştir.
Dosya üzerinde mevcut  kayıtlara göre. davacının 25.05.1982-11.09.1982 ve 17.02.1985 tarihinden devam eden vergi kaydının bulunduğu yine 04.01.1989 tarihinden  itibaren de devam eden Meslek Odası ve Esnaf Sicil  kaydının var olduğu anlaşılmaktadır.
Gerçekten davanın yasal dayanağını oluşturan 1479. sayılı yasanın 24. ve 25. maddelerine göre: uyuşmazlık konusu dönemde davacının vergi kaydı  sona ermiş: meslek kuruluş kayıtları ise bulunmamaktadır.
Ancak davacı geçmişe dönük olarak 1985 yılında davalı kurumca tescil edilmiş ve uyuşmazlık  konusu döneme ilişkin prim, 1985-1989 yıllarında ödenmiş ve kurum tarafından da kabul edilerek uzun yıllar kullanılmıştır. Davacıyı  kendi hatalı işlemi  nedeniyle yıllarca sigortalı sayan Kurumun:  davacıya sigortalı olduğu inancını verdikten sonra  yaptığı yanlışlığın farkına vararak sigortalılık süresini indirmesi iyiniyetten uzaktır. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun  01.10.1997 gün, 1997/10-578 Esas 1997/758 Karar sayılı  kararında da belirtildiği üzere: davacının Sosyal  Güvenlik İlkeleri ve M.K."nun 2. Maddesinin uygulanmasının  zorunlu bir sonucu olarak zorunlu sigortalı kabul  edilmesi gerekir.
Bu nedenle davacının 11.09.1982-17.02.1985 tarihleri arasında Bağ-Kur sigortalısı olduğu kabul  edilmeli ve yaşlılık aylığı koşulları bu olguya  göre değerlendirilmesi gerekirken aksi düşüncelerle: sigortalılık  ve buna bağlı olarak yaşlılık aylığı talebinin reddi isabetsizdir.
O halde, davacının  bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 14.11.2006  gününde oybirliğiyle karar verildi.