Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı, iş akdini 30.04.2013 tarihinde haklı sebeple kendisinin feshettiğini, işverenin fesih esnasında kıdem tazminatını ödediğini ve tazminat ödememe baskısıyla ibraname imzalattığını, ibranamenin geçersiz olduğunu iddia ederek fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil ücreti alacağının tahsilini istemiştir.
Davalı, zamanaşımı definde bulunduğunu, ayrıca davacının tüm çalışma süresini kapsayan tüm işçilik alacakları yönünden davalıyı ibra ettiğini, ibranameye fazlaya ilişkin bir hak ve alacağının olmadığı şerhini düştüğünü savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davalı tarafın zamanaşımı itirazında bulunduğu, 11/06/2008 tarihinden önceye ilişkin talepler yönünden zamanaşımı süresinin dolduğu ve zamanaşımına uğramayan son 5 yıllık dönem için ise davacının imzasını taşıyan bodrolarda gösterilenden fazla, fazla çalışma yaptığını yazılı deliller ile ispatlayamadığı anlaşıldığından bu talebin; tanıkların haftada bir gün izin kullanıldığı beyanları nedeniyle de hafta tatili ücreti talebinin reddine, tanık beyanlarına göre davacının dini bayramlar, 29 Ekim, 1 Ocak ve 1 Mayıs dışındaki resmi tatil ve bayramlarda yani 23 Nisan, 19 Mayıs ve 30 Ağustos tatil ve bayramlarında çalıştığı, ancak bu dönemlere ilişkin tahakkuk bulunduğu; davacıya ait sefer çizelgelerine göre sadece 29 Ekim 2009 tarihinde çalıştığı ve bunun ücretinin ödendiğinin ise davalı tarafça ispatlanamadığından sadece genel tatil ücreti yönünden davanın kısmen kabülüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacı işçinin fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili çalışması yapıp yapmadığı uyuşmazlık konusudur.
Fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili çalışması yaptığını ispat yükü işçiye, çalışma olgusunun ispatlanması halinde ücretlerinin ödendiğini ispat yükü ise işverene düşmektedir.
Fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili çalışmasının ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak belirtilen çalışmaların yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların tanık beyanlarıyla sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalarda bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre fazla çalışma, genel tatil ve hafta tatili çalışmasının olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili çalışması ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin belirtilen türdeki çalışma alacaklarının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda da ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda mahkemece, tanık beyanları doğrultusunda işyerinde hafta tatili kullanıldığı gerekçesiyle davacının hafta tatili alacağının, bordrolarda fazla mesai tahakkukunun olması ve davacının da bunları ihtirazi kayıtsız imzalamış olması nedeniyle de fazla mesai talep hakkının bulunmadığına ve talebin reddine karar verilmiştir. Genel tatil alacağı bakımından ise, imzalı bordrolarda tahakkuk bulunması ve aksinin araç sefer çizelgesi ile sadece 1 günlük genel tatil (29 Ekim 2009 günü) yönünden ispatlanması nedeniyle bu alacak bakımından davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacı ise davalının hep aynı miktarda fazla mesai tahakkuku yaptırdığını bunun gerçeği yansıtmadığını, bordrolarda gösterilenden daha fazla mesai yapıldığını araç sevk irsaliyeleri ile ispatladığını belirtmiştir. Dosyaya davacı tarafından zamanaşımına uğramayan 2009 ve 2010 yıllarına ait 76 adet araç sefer çizelgesi sunulmuştur.
Dosya içerisinde davacının özlük dosyası ve ücret bordrolarına rastlanmamıştır. Bu nedenle, fazla mesai tahakkuklarının tek düze ya da değişken olduğu anlaşılamamıştır. Ancak, bilirkişi bordroları inceleyerek fazla mesai ücreti yönünden her ay değişen sürelerle tahakkuk yapıldığı, yine genel tatil ve hafta tatili tahakkuklarının bulunduğu, davacının imzasını içerdiği ve ihtirazi kaydının bulunmadığı tespitinde bulunmuştur.
Mahkemece de, davalı işverenin tüm bordrolarda fazla mesai ve genel tatil tahakkuku gösterdiği ve bordroların tamamının davacı tarafından imzalandığı kabul edilmiştir. Hafta tatili bakımından ise tahakkuka değinilmemiş olup tanık beyanlarına itibarla davacının hafta tatili kullandığından bahisle bu alacağın reddine karar verilmiştir. Hal böyle olunca yukarıda bahsedilen ilke kararı kapsamında, davacının bilirkişi tarafından incelenen bordrolarda gösterilen fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil çalışması miktarından daha fazla çalışma yaptığını ancak yazılı delillerle ispatlaması gerekecektir. Bu bağlamda davacı tarafından dosyaya sunulan söz konusu çizelgeler yazılı delil niteliğinde olduğundan davacının bu dönemlere ilişkin fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili ücreti alacağının hesaplanması gerekecektir. Nitekim Dairemizin 16.01.2014 tarih, 2013/7772 Esas ve 2014/504 Karar sayılı bir başka kararı da bu yöndedir. Ayrıca, hafta tatili bakımından yazılı belge(araç sefer çizelgeleri) bulunan dönemler için tanık beyanına göre değerlendirme yapılması doğru değildir. Mahkemece bu hususlar yerine getirilmeksizin eksik inceleme ile hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 21.01.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.