Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/9969 Esas 2016/7212 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK"nın 223/2-e maddesi gereğince beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılama sonunda, suç açısından failin taksirinin bulunmadığı gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılanın, sanığın kusurlu olduğuna ilişkin ve sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükmün esasını teşkil eden kısa kararda, yüklenen suçu işlediği sabit görülmeyen sanığın beraatine hükmedilmesine karşın, gerekçeli kararda dosya içeriğine de uygun olarak sanığın kusurunun bulunmadığından bahisle beraat kararı verilmek suretiyle çelişkiye neden olunması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün (1). paragrafında yer alan, “sanığın atılı suçu işlediği sabit olmadığından CMK"nın 223/2-e maddesi uyarınca BERAATİNE,” cümlesinin hükümden çıkartılarak, yerine “sanığın, yüklenen suç açısından taksirinin bulunmaması nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca BERAATİNE” yazılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.