Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/7306 Esas 2020/2023 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/7306
Karar No: 2020/2023
Karar Tarihi: 05.05.2020

Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/7306 Esas 2020/2023 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından görülen ve çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan mahkum edilen bir sanık hakkında yapılan temyiz başvurusu incelenmiştir. Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'nın davaya katılma hakkı konusunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu'nun kararı doğrultusunda bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığına karar verilmiştir. Bu nedenle, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmamaktadır. Sanık müdafisinin temyiz istemi ise hükmedilen cezanın kanuni sınırlar içinde olduğu ve tüm delillerin kararda gösterildiği için reddedilmiştir. Kanunlar ise 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun'un 20/2. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesidir.

14. Ceza Dairesi 2017/7306 E. , 2020/2023 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurusunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezanın nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, sanık müdafisinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 05.05.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.