Taraflar arasında görülen davada;Davacı, kayden  maliki  olduğu 4739    ada  16  parsel sayılı  taşınmazını  davalıdan  2003  yılında   almış  olduğu 65000 Amerikan   Doları  borç  paranın  teminatı  olarak 11.12.2003  tarihinde  ve  satış suretiyle  davalıya   temlik  ettiğini, bilahare  borcunu  ödediği  halde   davalının  taşınmazını   geri   vermediğini  ileri  sürerek  ve 65000 Amerikan  Doları  karşılığı  Türk  lirasını   teminat  olarak  depo  etmeyi  de   kabul  ettiğini belirterek  tapu  iptali  ve  adına  tescil  isteğinde  bulunmuştur.Davalı,  davacının  borcunun  zamanında  ve  hiç  ödemediğini,  borcunu  ödemeyince   dava  konusu   yerde  kiracı   olarak  oturduğunu ve  bilahare  mahkeme  kararı  ile   tahliye   edilmesine   rağmen  taşınmazı  yeniden işgal  ettiğini, davacının  senede  bağlı  başkaca borçları  da  olup,  taraflar   arasında çok  sayıda  derdest   davalar  bulunduğunu  beyan  ederek   davanın  reddini   savunmuştur.Mahkemece, davacının   aldığı  borç  paranın   ödendiğini yasal  delillerle  ispatlamak  zorunda  olup, bu  hususta  yazılı  delil ve  belge  sunamadığı, davalıya  yemin  teklif ettiği, davalının da  yemini  kabul ettiği,böylece  davacının  yasal  delille  davasını  kanıtlayamadığı gerekçesiyle  davanın  reddine  karar  verilmiştir.Karar, davacı  vekili  tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi  raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, inançlı işlem hukuksal nedenine dayalı tapu iptal ve tescili isteğine ilişkindir.Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.Dosya içeriği ve toplanan delillerden; çekişme konusu 4739 ada 16 parsel sayılı taşınmazın davacı adına kayıtlı iken, 11.12.2003 tarihinde ve satış suretiyle davalıya temlik edildiği ve halen davalı adına kayıtlı bulunduğu anlaşılmaktadır.Davacı, anılan temlikin davalıdan almış olduğu borç paranın teminatı olarak gerçekleştirildiğini ileri sürmüş ve bu borç parayı mahkeme veznesine yatırmayı kabul ettiğini dava dilekçesinde açıkça belirtmiştir.Hemen belirtilmelidir ki, “teminat protokolu” başlığını taşıyan ve sıhhati konusunda bir itiraz bulunmayan dosyaya mübrez tarihsiz belgenin, 5.2.1947 tarih 20/6 sayılı İnançları Birleştirme Kararında öngörülen nitelikte yazılı belge olduğu sabittir.O halde; anılan belge gözetilerek, davacının dava dilekçesindeki beyanı ve teklif edilen yeminin de eda edildiği dikkate alınmak suretiyle Borçlar Kanununun 81 ve 83. mad. hükümleri uyarınca, yazılı belgede belirtilen 65.000 USD(Amerikan doları)nın, Türk Lirasına çevrilmek suretiyle mahkeme veznesine  depo ettirilmesi ve ondan sonra davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirmeyle yazılı olduğu üzere hüküm kurulmuş olması doğru değildir.
Davacının temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile, hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK.nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, alınan peşin  harcın  temyiz  edene  geri  verilmesine, 11.11.2010  tarihinde  oybirliğiyle  karar  verildi.