2004 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/31368 Esas 2018/3022 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/31368
Karar No: 2018/3022
Karar Tarihi: 19.03.2018

2004 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/31368 Esas 2018/3022 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme tarafından verilen kararda, sanığın 2004 Sayılı Kanuna aykırılıktan mahkumiyetine karar verildiği belirtilmiştir. Ancak, dosyanın incelenmesi sonucunda, 6763 Sayılı Kanun'un 34. maddesiyle yapılan değişiklik nedeniyle, suçun işlendiği tarihte geçerli olan etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar arasında olan bu suç için uzlaştırma kurumunun uygulanamayacağına dikkat çekilmiştir. Bu nedenle, sanık hakkında 6763 Sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik Ceza Muhakemesi Kanunu'nun ilgili maddelerinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Kararda ayrıca, hükümdeki bazı eksiklikler ve yanlışlıklar sebebiyle, kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 2004 Sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun 354. maddesi
- 6763 Sayılı Kanun'un 34. maddesi
- Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253, 254. maddeleri
- 1412 Sayılı CMUK'un 321. maddesi

19. Ceza Dairesi 2015/31368 E. , 2018/3022 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İcra Ceza Mahkemesi
SUÇ : 2004 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden "etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile" ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu"nun 354. maddesinin aynı Kanun"un 331/1. maddesinde düzenlenen suç yönünden uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, suçun işlenmesinden sonra fail ile mağdur arasındaki çekişmeyi bir uzlaştırmacının girişimiyle kısa zamanda tarafların özgür iradeleriyle ve adli merciler daha fazla meşgul edilmeden sonuçlandırmayı amaçlayan uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması ve İcra ve İflas Kanunu"nun 354. maddesinin yerine geçip anılan maddenin uygulanmasını ortadan kaldırmaması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK"nın 253, 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre ise;
1-Dava ve cezanın İİK’nın 354. maddesinde belirtilen nedenlerle düşeceğinin karar yerinde gösterilmemesi,
2-Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin ""18.02.2014"" yerine ""13.03.2014"" olarak gösterilmesi,
3-28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun"un 106/3. maddesi uyarınca adli para cezalarının ödenmemesi halinde kamuya yararlı bir işte çalışma kararı verilebileceği de gözetilerek hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde hükmolunan adli para cezalarının ödenmemesi halinde kalan cezanın hapse çevrilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 19/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.