MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nın 157/1, 52/2-4, 58 ve 53. maddeleri
gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Adli sicil kaydına göre sanık hakkında uzlaşma kapsamında bulunan ve tehdit suçu nedeniyle verilen Gaziantep 3. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 2009/12-2009/524 sayılı ilamında uyarlama yargılaması yapılarak bu hükümlülük nedeniyle tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Sanığın, Adıyaman Devlet Hastanesi bahçesinde bulunduğu sırada katılana kendisini teğmen olarak tanıtıp, hastası olduğunu ve Gaziantep’e sevkedildiğini, acil paraya ihtiyacı olduğunu söyleyerek katılandan 1.000 TL para aldıktan sonra yanından ayrıldığı, bu suretle sanığın dolandırıcılık suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda; sanık savunmaları, katılan ve tanık beyanları, fotoğraf teşhiş tutanağı, taraflar arasında uzlaşma sağlanamadığına dair uzlaştırma raporu ile oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın, kendisini teğmen olarak tanıtarak hileli söz ve davranışlarla katılandan 1.000 TL alıp haksız yarar sağlayarak üzerine atılı dolandırıcılık suçunu işlediğine yönelik mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş olup, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih ve 2015/8-962 E. 2018/16 K. sayılı ilamı gözetilerek tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Tekerrüre esas alınan Gaziantep 4. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 2009/138 Esas ve 2009/1076 Karar sayılı ilamında tehdit suçundan verilen mahkumiyetin suç tarihinden sonra 13/06/2012 tarihinde kesinleşmesi ve aynı ilamda hakaret suçundan verilen hükümlülüğün ise doğrudan tayin edilen ve kesin nitelikteki adli para cezasına ilişkin olması nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanun"un 8.maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,

fakat bu aykırılığın yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanun"un 322.maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkralarındaki “tekerrür hükümlerinin uygulanmasına” ilişkin bölümün çıkartılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.