Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2021/19885 Esas 2022/5485 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : ANTALYA 4. Ağır Ceza Mahkemesi

Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanık hakkında 15/12/2011 tarihli eylemi nedeniyle Antalya Cumhuriyet Başsavcılığının 27/12/2011 tarih ve 2011/29858 esas numaralı iddianamesi ile 5237 sayılı TCK'nın 188/3, 191/1 ve 234/3. maddeleri uyarınca kamu davası açıldığı ve Antalya 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 24/12/2012 gün 2012/8 esas ve 2012/454 sayılı kararı ile uyuşturucu madde ticareti yapma ve çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçları yönünden beraat kararı, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu yönünden ise tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanması kararı verildiği anlaşıldığından tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
UYAP sistemi üzerinden yapılan incelemede; sanık hakkında; 23.12.2011 tarihinde işlediği iddia edilen "kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma" suçu nedeniyle 20.02.2012 tarihinde düzenlenen iddianame ile açılan kamu davasında, Isparta 2. Sulh Ceza Mahkemesi'nin 11.09.2013 gün 2013/68 esas ve 2013/574 sayılı kararı ile TCK’nın 191/1 maddesi uyarınca 1 yıl hapis cezasına hükmedildiği ve hükmün kesinleştiği; temyize konu dosya yönünden ise sanık hakkında, 15/12/2011 tarihli eylemi nedeni ile "kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma" suçundan, 27.12.2011 tarihinde iddianame düzenlendiği, iki suç arasında hukuki kesintinin bulunmadığı anlaşılmakla; söz konusu dosyanın aslı veya onaylı örneğinin getirtilip denetime imkan verecek şekilde incelenen dosya arasına konulması ve tüm deliller değerlendirilerek her iki suçun “bir suç işleme kararının icrası kapsamında” işlenip işlenmediğinin, sanık hakkında TCK’nın 43. maddesinde düzenlenen zincirleme suç hükümlerinin uygulanıp uygulanamayacağının belirlenmesi; zincirleme suç oluşturduğunun kabul edilmesi halinde, ağır sonuç doğuran suç esas alınarak belirlenecek cezanın, zincirleme suç nedeniyle TCK'nın 43. maddesi gereğince artırılması ve böylece bulunacak sonuç cezanın, kesinleşen hükümdeki sonuç cezadan “fazla olması halinde” aradaki fark kadar “ek cezaya hükmolunması”, aksi halde “ek ceza verilmesine yer olmadığına" karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 25.04.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.