Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/9165 Esas 2016/9596 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 53/1. maddeleri gereğince mahkûmiyet


Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Kasıtlı suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinde yer alan ölçütlerden olan failin kastı, suçun işleniş biçimi ile meydana gelen tehlikenin ağırlığı nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken; somut olayda, pişmanlığını ve üzüntüsünü dile getiren, atılı suçu ikrar eden, sabıkası bulunmayan, dava konusu olay haricinde dosyaya olumsuz bir hali yansımayan, hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmasını talep eden sanık hakkında, kastının yoğunluğu ve meydana gelen tehlikenin ağırlığı gözetilerek, hak ve nasafete uygun bir ceza yerine, alt sınırdan çok fazla uzaklaşılarak, teşdidin derecesinde yanılgıya düşülmek suretiyle fazla ceza tayini ve yine talimat yolu ile ifadesi alınan sabıkasız sanık hakkında “ sanığın aynı suçtan mükerrir olduğu, yeniden suç işlemeyeceğine dair mahkememizde olumlu bir kanaat oluşmadığından” şeklindeki dosya kapsamına uygun düşmeyen gerekçelerle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
2-Sanık hakkında TCK"nın 53. maddesi tatbik edilirken, Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08.10.2015 tarih, 2014/140 - 2015/85 sayılı iptal kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması;
Bozmayı gerektirmiş olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince tebliğnamedeki isteme uygun olarak BOZULMASINA, 07/06/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.