Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/14454 Esas 2006/10341 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
21. Hukuk Dairesi
Esas No: 2006/14454
Karar No: 2006/10341
Karar Tarihi: 17.10.2006

Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/14454 Esas 2006/10341 Karar Sayılı İlamı

21. Hukuk Dairesi         2006/14454 E.  ,  2006/10341 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ : Zonguldak 1. İş Mahkemesi
    TARİHİ : 10/10/2005
    NUMARASI : 529-525

    Davacı, meslek hastalığı  sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
    Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
    Hükmün, davalı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
    Dava, nitelikçe meslek hastalığı nedeniyle meslekte kazanma güç kaybı oranının % 10,3 dan % 17,2’e çıkması nedeniyle % 6,9  fark malüliyet için manevi tazminat istemine ilişkindir. Davalı tarafından meslek hastalığı nedeniyle % 17,2. oranında meslekte kazanma gücünün kaybedildiğini belirleyen SSK Zonguldak Göğüs ve Meslek Hastalıkları Hastanesinin 15.06.2006 tarihli raporlarına itiraz edildiğine göre, davacının malüliyet nedeniyle 23.11.1998 tarihinde % 10,3 olarak belirlenen sürekli iş göremezlik oranının 8 yıl içerisinde % 6,9 artışla % 17,2 oranına ulaşmasının tıbben mümkün bulunup bulunmadığı da dikkate alınarak 506 sayılı Yasanın 109. maddesi çerçevesinde Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınması, ilgililerce buna itiraz olunması halinde, Adli Tıp Kurumundan  rapor alınarak hiçbir kuşku ve duraksamaya yol açmayacak biçimde meslekte güç kayıp oranının saptanmasından sonra davacının tazminatının belirlenmesi gerektiği açıktır.
    Mahkemece bu maddi ve hukuki olgulara aykırı biçimde ve özellikle davalı vekilinin sürekli iş göremezlik oranına ilişkin itirazları usulünce araştırılmadan yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
    O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, bozma nedenine  göre davalı vekilinin diğer  temyiz itirazların incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 17.10.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.