MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... ve diğeri aleyhine 30/12/2008 gününde verilen dilekçe ile tasarrufun iptali istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kablüne dair verilen 20/04/2010 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, davalılar arasındaki taşınmaz satış işleminin danışıklı olduğu iddiasıyla iptal ve tescili istemine ilişkindir.
Davacı, eşi olan davalı ..."in, aralarında devam eden boşanma ve malların tasfiyesine ilişkin alacak istemine yönelik davalar sonucunda ortaya çıkacak borçlardan kurtulmak amacıyla adına kayıtlı taşınmazı diğer davalı kardeşine satarak devrettiğini, muvazaalı olan bu işlemin davalar devam ederken yapıldığını belirterek satış işleminin iptali ile yeniden davalı ... adına tescilini istemiştir.
Davalılar ise; satış işleminin gerçek olduğunu, taşınmazın boşanma davası açıldıktan sonra davalı ..."nın kredisine kefil olunabilmesi amacıyla satın alındığını, taşınmazın tasfiyeye ilişkin mallar kapsamında kalmadığını, davacının dava tarihinde herhangi bir alacağı olmadığını belirterek davanın reddini talep etmişlerdir.
Mahkemece, davacı tarafından davalı ... aleyhine açılan boşanma davası ve malların tasfiyesine ilişkin dava devam ederken, davalı ... tarafından diğer davalı kardeşe değerinin çok altında satış yapılmasının muvazaa olgusunu gösterdiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, karar; davalılar tarafından temyiz olunmuştur.
Somut olayda; dava tarihinde davalı ... ile davacının evli olduğu, ilk boşanma davasının 09.02.2004 tarihinde açıldığı, dosyaya sunulan dilekçe örneklerine göre taraflar arasında malların tasfiyesine ilişkin davanın devam ettiği, tapu kaydına göre taşınmazın ilk boşanma davası açıldıktan sonra 08.03.2005 tarihinde edinildiği, mallara katılma rejiminin boşanma davasının açıldığı tarihte sona ereceği (TMK.m.225/2, bu haliyle taşınmazın tasfiye alacağı içerisinde kalıp kalmadığının açılan malların tasfiyesine ilişkin davada belirlenmesi gerektiği anlaşılmaktadır.
Yerel Mahkemece, malların tasfiyesine ilişkin dosyanın sonucu beklenerek burada oluşacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile davanın kabulüne karar verilmiş olması doğru değildir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenle davalılar yararına BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 26/03/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.