Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Mahkemece, yüze karşı verilen kısa kararda, “davanın reddine” karar verilmesine karşın, gerekçeli kararda “davacının haline münasip ev şikayeti talebinin reddine, dava konusu.....ilçesi, ......mahallesi ... ada,..parsel nolu, cilt no .sayılı taşınmazın satılmasına, davacının haline münasip ev alması için gerekli 49.330,00 TL bedelin kendisine ödenmesine, artan 13.549,64 TL"nin alacaklıya ödenmesine, satışın 49.330,00 TL’den az olmamak üzere yapılmasına” hükmedilmek suretiyle kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmıştır.
TC Anayasası, yargılamada aleniyet ilkesini benimsemiştir. Bu nedenle, yargılama açık olarak yapılacak ve yargılama sonunda verilen karar, HUMK.nun 388/son maddesi hükmü gereği açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde açıkça belirtilecektir. HUMK.nun 382. maddesi gereğince, sonradan yazılacak gerekçeli kararın da verilen kısa karara uygun olması gerekir.(HUMK.nun 381/2-1 madde hükümleri gereği) Bu nedenle mahkeme hükmü tek olup, kısa kararla aynı sonuçları taşıyacağından, kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki halinde, ortada yasaya uygun bir hükmün varlığından söz edilemez. Nitekim, Yargıtay İçtihatları Birleştirme Genel Kurulunun 10/04/1992 tarih  ve 7/4 sayılı kararında kısa kararla gerekçeli kararın çelişik bulunmasının bozma nedeni sayılacağının belirtilmiş bulunmasına göre, mahkemece yapılacak iş, önceki kararlar ile bağlı olmaksızın çelişkinin giderilmesi için  vicdani kanaatine göre yeni bir karar vermekten ibarettir.
SONUÇ  : Borçlunun temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 20.04.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.