Taraflar arasında görülen davada;  
Davacı, mülkiyeti kendisine ait olan taşınmazı davalının haksız olarak kullandığını ileri sürüp, elatmanın önlenmesi isteğinde bulunmuştur.
Davalı vekili, davacının iddialarının doğru olmadığını belirterek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, konusu kalmayan dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiştir.
Karar, davalı tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi  raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü. 
Dava, davacıya ait bağımsız bölüme elatmanın önlenmesi isteğine ilişkindir.
Mahkemece, konusu kalmayan davanın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Toplanan delillerden ve tüm dosya içeriğinden; davanın açıldığı tarih itibariyle davalının çekişme konusu taşınmazda çocukları ile birlikte oturduğu, ancak dava açılır açılmaz taşınmazı terk ettiği anlaşılmaktadır. Bu durumda yazılı şekilde karar verilmesinde bir isabetsizlik yoktur. Ne var ki, dava 09.12.2009 tarihinde açılmış, davalı 09.12.2009 günü cevab-ı ihtarnamesinde  çocuklar ile birlikte bu taşınmazda oturduğunu kabul etmiş, tüm tanıklar davalının 2009 yılının Aralık ayı başında taşınmazı terk ettiğini bildirmişlerdir.  Bu durumda, taşınmazın delillerin toplanmasına ilişkin ara kararı gereğinin yerine getirmesinden önce boşaltıldığında kuşku yoktur.
Hal böyle olunca, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 6.maddesi gözetilerek avukatlık parasına hükmedilmesi  ve maktu harç ve ilam harcının hüküm altına alınması gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
Davalının temyiz itirazları değinilen yön itibariyle yerindedir, kabulü ile hükmün açıklanan nedene hasren HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 03.11.2010  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.