Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, miras bırakanları M..oğlu A.. adına ölü olduğu belirtilmek suretiyle kadastro tespiti yapılan 36 ve 37 Sayılı parselleri davalıların sahte veraset belgesine dayanak adlarına intikal ettirdiklerini ileri sürerek tapu iptali ve tescil istemişlerdir.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, tespit tutanağında yer alan M.. oğlu A.."in davacıların miras bırakanı olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalılar tarafından süresinde duruşma istekli temyiz edilmiş olmakla, duruşma günü olarak saptanan 25.05.2010 Salı günü için yapılan tebligat üzerine temyiz eden vekili Avukat Ö.. C.. ve Ö..K.. ile temyiz edilen vekili Avukat Z.. Ç.. geldiler duruşmaya başlandı, süresinde verildiği ve kayıt olunduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra gelen vekillerin sözlü açıklamaları dinlendi, duruşmanın bittiği bildirildi, iş karara bırakıldı. Bilahare Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava, yolsuz tescil hukuksal nedenine dayalı tapu iptali-tescil isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden, çekişmeli 36 ve 37 parsel sayılı taşınmazların 1952 yılında yapılan kadastro tespitinde Nisan 326 tarih 78 ve 79 no"lu tapu kayıtlarına dayalı olarak “kayıt maliki M.. O.. A.."in 1920 yılında ölümüyle hakiki mirasçılarının kimler olduğunun bilinemediği muhtar ve bilirkişi sözleriyle anlaşılmakla..” ibaresine ver verilmek suretiyle ölü M.. oğlu A..adına tespitlerinin yapıldığı; kadastro tespitlerine A.. oğlu C.. T.. isimli kişinin itirazı üzerine G.. Arazi Kadastro Hakimliğinde görülen 953/930 ve 953/929 esas sayılı tespite itiraz davalarına katılan (aynı zamanda tespit tutanaklarında muhtar sıfatıyla imzası olan) C.. Ö.."in “köy ilmühaberi” ibraz ederek tespit malikinin mirasçısı olduğunu iddia ettiği, duruşmada dinlenen veraset şahidi ve yerel bilirkişi beyanlarıyla oluşturulan veraset ilamı uyarınca her iki taşınmazın da davalılar adına tesciline karar verildiği, kararların derecattan geçerek 1958 yılında kesinleştiği ve 1961 yılında sicile yansıtıldığı anlaşılmaktadır.
Davacılar, 2003/162 es.s. hasımsız veraset ilamına dayanarak 21.10 2003 tarihinde eldeki davayı açmışlar ve Gezici Arazi Kadastro Mahkemesinin 953/929 ve 930 es s. tespite itiraz davalarına sunulan “köy ilmühaberi” başlıklı belgenin sahteliği, ona göre oluşturulan veraset ilamının gerçeği yansıtmadığı, tespit maliki M.. O.. A.."in kendi murisleri olduğu iddialarıyla tapu iptali-tescil isteğinde bulunmuşlardır.
Ne var ki, Gezici Arazi Kadastrosu Mahkemesinde oluşturulan veraset ilamının iptali için davalılar aleyhine açtıkları 2003/389 es.s. dava, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin “... iptali istenen mirasçılık belgesini içeren Gezici Arazi Kadastrosu Mahkemesi kararı tespit malikinin mirasçılarını göstermesi yanında taşınmazın tesciline de ilişkin olup, mülkiyet ihtilafını çözecek biçimde mirasçılık belgesinin iptaline ve yeni mirasçılık belgesi verilmesine hükmedilemez...” gerekçeli bozma kararı doğrultusunda reddedilmiştir.
Diğer taraftan, dinlenen davalı tanıkları da, taşınmazları çok uzun zamandır davalıların ve onlardan önce de miras bırakanları A.. K.. Ö.."in kullandığını bildirmişlerdir.
Bilindiği üzere, Medeni Kanunun 713/2. maddesinde tapulu bir taşınmazın zilyetlikle mülk edinme koşulları açıklanmış ve "...maliki tapu kütüğünden anlaşılamayan veya 20 yıl önce ölmüş yada hakkında gaiplik kararı verilmiş olan kimse adına kayıtlı bulunan taşınmazın tamamının veya bölünmesinde sakınca olmayan bir parçasının (davasız ve aralıksız olarak 20 yıl süre ile ve malik sıfatıyla) zilyedi de... mülkiyet hakkının tapu kütüğüne tesçiline karar verilmesini istiyebilir" hükmü getirilmiştir. Aynı kural, yürürlükten kalkmış olan 766 sayılı tapulama kanununun 32/d ve halen yürürlükte bulunan 3402 Sayılı Kadastro Yasası"nın 13/B-C maddelerinde de tekrarlanmıştır.
Yukarıda değinilen olgular ve tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde, davacıların ileri sürdükleri iddiaları kanıtlayabildiklerini söyleyebilme olanağı yoktur.
Hal böyle olunca, davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı biçimde hüküm kurulması doğru değildir. Davalıların temyiz itirazı açıklanan nedenden ötürü yerindedir. Kabulüyle, hükmün HUMK."nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, peşin alınan harcın temyiz edene geri verilmesine, 24.12.2009 tarihinde yürürlüğe giren Avukatlık Ücret Tarifesinin 14. maddesi gereğince gelen temyiz eden vekili için 750.00.-TL. duruşma avukatlık parasının temyiz edilenden alınmasına, 3.11.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
