Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/11468 Esas 2006/10108 Karar Sayılı İlamı

Davacılar, murisinin iş kazası sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda;  ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen 17.500.00 YTL  manevi tazminatın davalılardan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi davalılar vekilince istenilmesi ve duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için  17.10.2006 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü taraflar adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak incelemenin dosya üzerinde yapılmasına karar verildi ve aynı gün Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği konuşulup düşünüldü, ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava 21.03.2001 günü iş kazası sonucu ölen M.Ç.”in anne, baba ve kardeşlerinin  uğradıkları manevi zararın giderilmesi istemine  ilişkindir.
Davalılardan A.Ç. ve E.Y.’nın dava konusu olay nedeniyle ceza mahkemesinde yargılandığı ve Ç.  Asliye Ceza Mahkemesinin 06.12.2001 gün ve 2001/127E,2001/178K sayılı ilamı ile Sanık A.Ç.”ın 4/8,sanık E.Y.”nın 2/8 oranındaki kusurlu hareketiyle davacılar murisinin ölümüne sebep olmaktan dolayı   cezalandırılmalarına karar verildiği ve kararın kesinleştiği ekli ceza davasına ait dosya içeriğinden anlaşılmaktadır. Borçlar kanunun 53.maddesine göre hukuk hakimi kusur olup olmadığına karar vermek için ceza hukukunun sorumluluğa dair hükümleri ile bağlı olmadığı gibi ,kusurun takdiri ve zarar miktarının belirlenmesi konusunda da ceza mahkemesi kararı ile bağlı değildir.Ancak ceza mahkemesinin mahkumiyet kararındaki, fiilin hukuka aykırılığını ve illiyet bağını saptıyan maddi olaya ilişkin kabul, hukuk hakimini de bağlar.Bu duruma göre Ç.  Asliye Ceza Mahkemesinin davalılardan A.Ç. ve E.Y.hakkında verdiği mahkumiyet kararının kesinleştiğinin belli olmasına göre anılan davalıların kusur durumlarının kesinleşen ceza davasındaki maddi olguya göre belirlenmesi, giderek ceza davasında kesinleşmiş mahkumiyeti olan kimselere de uygun bir kusur verilmesi gerekir.Hal böyle olunca mankemece ceza mahkemesinin mahkumiyete ilişkin kesinleşmiş ilamını göz ardı ederek davalılardan A.Ç. ve E.Y’nın kusur durumların değerlendirmeyen 5.5.2006 havale tarihli kusur bilirkişi raporunun esas alınması usul ve yasaya aykırı olmuştur.
Kabul ve uygulamaya görede karara esas kusur raporunda kusur verilmediği halde mahkemece davalılar A.Ç. ve E.Y’nın tazminat ödemekle sorumlu tutulmaları isabetsiz olmuştur.
Mahkemece, yukarıda belirtilen maddi ve hukuksal olgular dikkate alınmadan yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul olunmalı ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA bozma nedenine göre davalıların  sair temyiz itirazlarının bilahare incelenmesine, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine,  17.10.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.