Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2014/15251 Esas 2014/20470 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 27/03/2014 tarih ve 2013/167-2014/220 sayılı kararı onayan Dairenin 23/06/2014 gün, 2014/8183 – 2014/11868 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içerisinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü;
Davacı vekili, Almanya Bochum Eyalet Mahkemesi tarafından verilen 31.08.2006 tarih 16 O 12/06 kararın kesinleştiğini ileri sürerek, bu kararın tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, doğrudan posta yoluyla yapılan tebligata göre yabancı mahkeme kararının kesinleştirildiği, davalıya doğrudan posta yolu ile tebliğ yoluna gidilmesinden dolayı davalının savunma ve temyiz hakkının kısıtlandığı ve engellendiği, esasen; doğrudan posta yoluyla tebligat yapılması Lahey Sözleşmesi"nin 10. maddesine çekince koyan Türkiye yönünden geçerliliğinin bulunmadığı, yabancı mahkeme kararının usulüne uygun tebliğ edilmediğinden yabancı mahkeme tarafından verilen kesinleşme şerhinin de bir önem ifade etmediği, sonradan 22.12.2008 tarihinde tebligat yapılarak kesinleştiğine ilişkin yabancı mahkeme kararının aslı veya onaylı örneğinin de sunulamadığı, bu durumda ortada kesinleşmiş bir karar olduğundan söz edilemeyeceği gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiş, davalı vekilince temyiz edilen karar Dairemizin 23/06/2014 tarihli kararında yazılı gerekçelerle onanmıştır.
Bu kez davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 52,40 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK"nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 228,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 29.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.