Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/8284 Esas 2006/10040 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
21. Hukuk Dairesi
Esas No: 2006/8284
Karar No: 2006/10040
Karar Tarihi: 16.10.2006

Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/8284 Esas 2006/10040 Karar Sayılı İlamı

21. Hukuk Dairesi         2006/8284 E.  ,  2006/10040 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi     :  Kınık Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
    Tarih               : 20.9.2005
    No                   : 83-155  
                           
    Davacılar murisinin iş kazası sonucu ölümünden  doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
    Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin zaman aşımı nedeniyle reddine karar vermiştir.
    Hükmün davacılar  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
    Hükmün, tefhiminin Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 489.  maddesinin yollamada bulunduğu aynı Kanunun 388. maddesindeki unsurları içerir biçimde yapılmadığından Yasada öngörülen 8 günlük temyiz süresinin geçtiğinden sözedilemez. O halde davacıların hükmü süresinde temyiz ettiğinin kabulü ile davacıların işin esasına ilişkin temyiz  itirazları incelenmelidir.  
    İş kazası sonucu ölüm  nedeniyle hak sahiplerinin  maddi ve manevi tazminat davalarında; zamanaşımı süresi, Borçlar Kanunun 125.maddesi gereğince haksız fiilin meydana geldiği tarihten itibaren 10 yıldır. Somut olayda, zararlandırıcı sigorta olayının 12.11.1997 tarihinde meydana geldiği  davanın ise, 06.06.2005 tarihinde açıldığı ortadadır. Hal böyle olunca, davada yukarıda sözü geçen maddenin  öngördüğü 10 yıllık zamanaşımı süresinin gerçekleşmediği açıktır.
    Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın davada uygulama yeri olmayan Borçlar Kanunu 60/2. maddesine dayanılarak  hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
    O halde davacılar vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
    SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine,16.10.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.