Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/12185 Esas 2022/7461 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Resmi belgede sahtecilik, resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat

İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 11.03.2013 tarih ve 2013/16171 Esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında resmi belgede sahtecilik ve başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçlarından açılan kamu davalarının yapılan yargılaması sonucunda, İstanbul 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 07.11.2013 tarihli, 2013/142 Esas ve 2013/489 Karar sayılı ilamı ile sanığın resmi belgede sahtecilik ve değişen suç vasfına göre resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçlarından cezalandırılmasına dair hükümler kurulduğu, hükümlerin temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 09.01.2017 tarih, 2015/6883 Esas ve 2017/22 Karar sayılı ilamıyla sahtecilik suçundan verilen mahkumiyet hükmünün “suça konu sürücü belgesinin dosyada delil olarak saklanması ile yetinilmesi gerekirken müsaderesine de karar verilmesi” nedeniyle hükümden, müsadereye ilişkin kısmın çıkartılıp düzeltilerek onanmasına, resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçundan ise, suçun unsurlarının oluşmaması nedeniyle bozulmasına karar verildiği, bozma sonrası yapılan yargılamada; Mahkemenin 01.06.2017 tarihli kararı ile resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçundan beraat hükmü kurduğu ve temyiz edilmeksizin kesinleştiği, Mahkemenin 07.06.2017 tarihli ek kararı ile de Dairemizin 09.01.2017 tarih, 2015/6883 Esas ve 2017/22 Karar sayılı ilamıyla kesinleşmiş olan suça konu belgenin dosyada delil olarak saklanmasına ilişkin yeniden karar verdiği ve ek kararın sanık tarafından; resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçundan verilen beraat hükmünün onanması, sahtecilik suçundan verilen tüm hükümlerin bozulması yönünde temyiz edildiği, resmi belgede sahtecilik suçundan verilen mahkumiyet hükmünün düzeltilerek onanması ile kesinleştiği anlaşılmakla; sanığın temyizinin sadece Mahkemenin 07.06.2017 tarihli ek kararı ile suça konu belgenin dosyada delil olarak saklanması kararına yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;


5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un 8/1. maddesinin, "Bölge adliye mahkemelerinin, 26.9.2004 tarihli ve 5235 sayılı Adlî Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2’nci maddesi uyarınca Resmî Gazetede ilân edilecek göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun 322 nci maddesinin dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları hariç olmak üzere, 305 ilâ 326 ncı maddeleri uygulanır. (Ek cümle: 1/7/2016-6723/33 md.) Bu kararlara ilişkin dosyalar bölge adliye mahkemelerine gönderilemez." şeklinde düzenlendiği, somut olayda asıl hükmün kurulduğu 07.11.2013 tarihinden sonra emanet eşyasının dosyada delil olarak saklanmasıyla ilgili verilen 07.06.2017 tarihli ek karar, bölge adliye mahkemelerinin göreve başladığı 20.07.2016 tarihinden sonra olup kanun yolu incelemesinin istinaf olduğu anlaşılmakla; sanığın istinaf talebi ile ilgili gereğinin mahallince yapılması için dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 27.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.