Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2015/8978 Esas 2018/8667 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : 5237 sayılı TCK’nun 155/2, 62, 52/2, 51 maddeleri
uyarınca mahkumiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmü o yer Cumhuriyet Savcısı, katılan vekili ve sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın 28/02/2004-03/09/2009 tarihleri arasında katılan firmada tur operatörü ve ön muhasebeden sorumlu eleman olarak çalıştığı, kendisine verilen genel vekaletnameye istinaden, şirketin Yapı Kredi Bankası Gaziosmanpaşa şubesindeki 69601924 nolu hesabından 30/03/2009-27-07-2009 tarihleri arasında 6.099 TL, TEB siteler şubesindeki 18297 nolu hesabından 05/02/2009-31/07/2009 tarihleri arasında 5971 TL olmak üzere toplam 12.070 TL’nin internet üzerinden sanığın ING Bank Köroğlu şubesindeki 7148904 nolu hesabına aktarıldığı, bu tutarların çekilerek kredi kartı ödemelerinde kullanıldığı, sanığın bu şekilde üzerine atılı suçu işlediğinin iddia edildiği olayda, dosya kapsamına göre sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, Ancak;
Sanığın 5237 sayılı TCK"nın 43/1.maddesi kapsamında, aynı suç işleme kararıyla kanunun aynı hükmünün birden fazla ihlal ederek, değişik zamanlarda birden fazla kez haksız menfaat temin etmiş olması karşısında, zincirleme suç hükümlerinin uygulanmayarak eksik ceza tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısı, katılan vekili ve sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.