MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 17. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 11/12/2012
NUMARASI : 2012/1017-2012/1156

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı menfi tespit davasına dair karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Davacı kefil, davalı alacaklı tarafından kira alacağının tahsili için hakkında icra takibi başlatıldığını belirterek, yapılan takipten dolayı borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini istemiştir. Mahkemece davacının borçlu olmadığının tespitine, % 20 kötü niyet tazminatının davalıdan tahsili ile davacı tarafa ödenmesine karar verilmesi üzerine hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına ve takdir de bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davalının kötü niyet tazminatına ilişkin temyiz itirazlarına gelince;
Mahkemece, davacı kefilin uzayan dönemden dolayı sorumlu olmadığı gerekçesiyle borçlu olmadığının tespitine ve %20 kötü niyet tazminatının davalıdan tahsili ile davacı kefile ödenmesine karar verilmiştir. İcra İflas Kanun"unun 72. maddesi hükmü gereği kötü niyet tazminatına hükmedilebilmesi için, takibin haksızlığı yanında, davalının takip yapmakta kötü niyetli olduğunun da kanıtlanması gerekir. Davalı alacaklının kötü niyetli olduğu davacı kefil tarafından ispat edilemediğinden, kötü niyet tazminatına ilişkin talebin reddine karar vermek gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ:Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı alacaklının sair temyiz itirazlarının reddine, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle kötü niyet tazminatı yönünden temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 20/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi