Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2015/6404 Esas 2018/8654 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : 1)Sanıklar ... ve ... hakkında; 5237 sayılı TCK’nun 157/1, 62/1, 52/2-4, 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet 2)Sanık ... hakkında, beraat


Dolandırıcılık suçundan sanıklar ... ve ... hakkında verilen mahkumiyet hükümleri ile sanık ... hakkında verilen beraat hükmü katılan vekili, sanık ... müdafii ile sanık ... tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Hükümden sonra 02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 14. maddesi ile 5237 sayılı TCK’nın 158/1. maddesine eklenen (L) bendi kapsamında kaldığı ve delillerin takdiri ile değerlendirme yetki ve görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu anlaşılmış ise de; halen geçerliliğini sürdüren 10/06/1942 gün 26-16 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulu Kararı ile Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 09/05/2017 gün ve 2014/469 E. 2017/260 K. sayılı kararlarında vurgulandığı üzere merci tayini kararları kesin olup, tekrar değerlendirme konusu yapılamayacağı, somut olaya ilişkin yapılan yargılama sırasında da, Tarsus 2. Asliye Ceza Mahkemesi ile Tarsus Ağır Ceza Mahkemesi arasında çıkan görev uyuşmazlığı sonucunda, Yargıtay 5. Ceza Dairesi’nin 25/06/2012 tarih ve 2012/6322-7170 sayılı ilamıyla Tarsus 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verildiği anlaşılmakla; bu kapsamda yapılan incelemede;
Sanıkların, kendilerini başkomiser olarak tanıtıp, katılanın kullanmış olduğu telefonundan bir yarbay ve albayın eşine küfür edildiğini, ayrıca kendisinin telefonlarıyla terör örgütüne para aktarıldığını, katılanın banka hesaplarının güvenliğini sağlamaya çalıştıklarını ve bunun için parasını kendilerinin belirlemiş olduğu bir hesaba yatırması gerektiğini beyan ederek katılandan menfaat temin ettikleri, bu şekilde üzerlerine atılı suçu işlediklerinin iddia edildiği olayda,
1-Sanık ... hakkında verilen beraat hükmüne yönelik temyiz incelemesinde,
Yapılan yargılama sonunda, sanığın atılı suçları işlediği sabit olmaması gerekçe gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin atılı suçun sübut bulduğuna yönelik temyiz itirazının reddi ile hükmün ONANMASINA
2-Sanıklar ... ve ... hakkında verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde,
Sanıkların eylemlerinin hükümden sonra yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 14. maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 158/1. maddesine eklenen (L) bendi kapsamında öngörülen nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturuyor ise de, suç tarihi itibariyle sanık lehine olan, 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaştırma kapsamında kalan ve TCK"nın 157/1. maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçunu oluşturması nedeniyle, hükümden sonra 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaştırma işlemleri için gereği yapılarak sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun takdir ve tayini zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekili, sanık ... müdafii ile sanık ...’nun temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca sair hususlar incelenmeksizin BOZULMASINA, 28/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.