MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 24.12.2013 gün ve 2013/669-2013/817 sayılı kararı bozan Daire’nin 31.03.2014 gün ve 2014/3169-2014/6166 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, Almanya Dortmund Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından verilen 16.07.2010 tarih ve 3 O 45/10 numaralı kararın kesinleştiğini ileri sürerek, bu kararın tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekilleri, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, her ne kadar tenfizi istenen yabancı mahkeme kararının, 1965 tarihli hukuki ve ticari konularda adli ve gayri adli belgelerin yabancı memleketlilere tebliğine dair sözleşmenin 10. maddesine Türkiye Cumhuriyeti Devleti koymuş olduğu çekince doğrultusunda davalı tarafa tebliğ edildiği ve şeklen kararın kesinleştiği anlaşılmakta ise de, yapılan tebligat üzerine davalı şirketin yabancı mahkeme kararına karşı itiraz hakkını kullandığı, itirazı değerlendiren Almanya Dortmund Eyalet Mahkemesi"nin 30.12.2010 tarih ve 3 O 45/10 sayılı dosyasında davalıya daha önce iç hukukları gereğince posta yolu ile kararın tebliğ edildiği, tebliğ tarihinden itibaren itiraz süresi içerisinde itiraz hakkının kullanılmadığı, sonradan Adalet Bakanlığı aracılığı ile yapılan ikinci tebliğin davalıya itiraz etme hususunda yeni bir hak tanımayacağı, bu nedenle süresinde olmayan itirazın reddine karar vermekle davalının savunma hakkının ihlal edildiği ve adil yargılamadan bahsedilmesinin mümkün olmadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiş, davacı vekili tarafından temyiz edilen karar Dairemizin 31.03.2014 tarihli kararında yazılı gerekçelerle davacı yararına bozulmuştur.
Bu kez davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 52,40 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK"nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 228,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 26.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.