Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/12992 Esas 2006/9434 Karar Sayılı İlamı

Davacı  1.6.2004  tarihinden itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığının tesbitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin   kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle  gerektirici sebeplere  göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan  temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, davacının 2926 sayılı Yasa gereğince yaptığı borçlanmanın geçerli sayılması gerektiğinin ve Kurum sataşmasının giderilerek 1.6.2004 tarihi itibariyle tahsise hak kazandığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece borçlanmanın kabulüne dair verilen karar doğrudur. Ancak davacının tahsise hak kazandığının tespitine ilişkin  istemin kabulüne dair  sonuca eksik araştırma ve inceleme ile varılmıştır.
1479 sayılı Yasaya 4956 sayılı Yasanın 54. maddesi ile eklenen ek 3.maddeye göre yaşlılık aylığı koşullarına ilişkin 35. ve geçici 10. maddeleri 2926 sayılı Yasaya tabi sigortalılar hakkından da uygulanır. Davacının tahsise hak kazanması için yaşlılık aylığından yararlanma koşullarının düzenlendiği 1479 sayılı Yasa’nın geçici 10. maddesine göre; yaş, sigortalılık süresi ve prim borcu bulunmaması şartlarının tahsis talep tarihinde birlikte gerçekleşmesi koşuldur. Davacının, 10 yıllık borçlanması geçerli sayıldığında, anılan yasa maddesinde belirlenen prim borcu bulunmama koşulunu  taşıyıp taşımadığı araştırılmamıştır.
Mahkemece yapılacak iş; davacının 10 yıllık borçlanmasının geçerli sayılması halinde,  tahsis talep tarihi itibarı ile prim borcunun bulunup bulunmadığı, prim borcu bulunsa bile ödenmiş primlerinin tahsis için yeterli olup olmadığı davalı Kurumdan sorulduktan sonra  alınacak cevaba göre tahsis şartları tartışılarak  karar verilmesinden ibarettir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 5.10.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.