Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2021/19052 Esas 2022/5665 Karar Sayılı İlamı

Adalet Bakanlığının, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkındaki Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/03/2021 tarihli ve 2021/98 esas, 2021/176 sayılı kararının kanun yararına bozulması istemi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 05/11/2021 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A-) Konuyla İlgili Bilgiler:
1- Sanık ... hakkında, 04/12/2013 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan yapılan soruşturma sonucunda, Manisa Cumhuriyet Başsavcılığının 24/01/2014 tarihli ve 2014/265 soruşturma, 2014/541 esas ve 2014/55 sayılı iddianamesi ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 188/3 ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesine kamu davası açıldığı,
2- Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 10/02/2014 tarihli ve 2014/41 esas ve 2014/43 sayılı görevsizlik kararı ile dosyanın Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesine gönderildiği,
3- Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 31/05/2018 tarihli ve 2014/364 esas, 2018/346 sayılı kararı ile sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1 ve ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 6545 sayılı Kanun’un 68/8. maddesi uyarınca 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, 5 yıl süre ile denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verildiği, kararın 10/09/2018 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği,
4- Sanığın denetim süresi içerisinde 06/12/2020 tarihinde işlediği “trafik güvenliğini tehlikeye sokma” suçundan Manisa 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/12/2020 tarihli ve 2020/1117 esas 2020/1200 sayılı kararı ile cezalandırıldığının ihbar edilmesi üzerine;
Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin kanun yararına bozma istemine konu 08/03/2021 tarihli ve 2021/98 esas ve 2021/176 sayılı kararı ile hükmün açıklanmasına, sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın istinaf edilmeden kesinleştiği,
Anlaşılmıştır.
B-) Kanun Yararına Bozma İstemi:
Kanun yararına bozma istemi ve ihbar yazısında,
“Uyuşturucu madde kullanmak suçundan sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 191/1 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 6545 sayılı Kanun’un 68. maddesi ile değişik 5237 sayılı Kanun’un 191. maddesi hükmü nazara alınarak 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 31/05/2018 tarihli ve 2014/364 esas 2018/364 sayılı kararının itiraz edilmeden 10/09/2018 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içerisinde 06/12/2020 tarihinde alkol veya uyuşturucunun etkisi altındayken araç kullanma suçundan
cezalandırıldığının ihbar edilmesi üzerine, hakkındaki hükmün açıklanması ile 5237 sayılı Kanun'un 191/1 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/03/2021 tarihli ve 2021/98 esas 2021/176 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 14/12/2017 tarihli ve 2017/7380 esas 2017/6802 karar sayılı ilâmı ile "....bu durumda CMK’nın 231. maddesindeki genel kurallar değil, TCK’nın 191. maddesindeki özel hükümlerin uygulanması gerektiği, buna göre de hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının denetim süresi içinde TCK’nın 191/4. maddesindeki kuralların geçerli olacağı anlaşıldığından, sanığın ancak kendisine yüklenen yükümlülüklere uygun davranmamakta ısrar etmesi veya tekrar kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması, uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, hallerinde hüküm açıklanabilecektir..." şeklinde değinildiği üzere,
Dosya kapsamına göre,
Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 31/05/2018 tarihli kararı ile sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan dolayı verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın 10/09/2018 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içerisinde 06/12/2020 tarihinde alkol veya uyuşturucunun etkisi altındayken araç kullanma suçunu işlediğinden bahisle hükmün açıklanmasına karar verilmiş ise de, denetim süresi içerisinde işlenen suçun kullanmak amacıyla uyuşturucu veya uyarıcı madde temin etmek suçu olmadığı, dolayısıyla hükmün açıklanmasına karar verilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir” denilerek Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/03/2021 tarihli ve 2021/98 esas, 2021/176 sayılı kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca kanun yararına bozulması istenilmiştir.
C-) Konunun Değerlendirilmesi:
Sanık ... hakkında, 04/12/2013 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan yapılan yargılama sonucunda, Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 31/05/2018 tarihli ve 2014/364 esas, 2018/346 sayılı kararı ile, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 191/1 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 6545 sayılı Kanun’un 68. maddesi ile değişik 5237 sayılı Kanun’un 191. maddesi hükmü nazara alınarak 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 10/09/2018 tarihinde kesinleşmesini takiben, sanığın denetim süresi içerisinde 06/12/2020 tarihinde “trafik güvenliğini tehlikeye sokma” suçundan cezalandırıldığının ihbar edilmesi üzerine, Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/03/2021 tarihli ve 2021/98 esas, 2021/176 sayılı kararı ile, hükmün açıklanmasına, 5237 sayılı Kanun'un 191/1 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmıştır.
5271 sayılı CMK’nın 231. maddesi düzenlemesine göre; sanık hakkında kurulan mahkûmiyet hükmünün hukuki bir sonuç doğurmamasını ifade eden ve doğurduğu sonuçlar itibarıyla karma bir özelliğe sahip bulunan hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükmü, denetim süresi içinde kasten yeni bir suçun işlenmemesi ve yükümlülüklere uygun davranılması hâlinde, geri bırakılan hükmün ortadan kaldırılarak kamu davasının 5271 sayılı CMK'nın 223. maddesi uyarınca düşmesi sonucunu doğurmaktadır.
5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinin 11. fıkrası; "Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde, mahkeme hükmü açıklar. Ancak mahkeme, kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanığın durumunu değerlendirerek; cezanın yarısına kadar belirleyeceği bir kısmının infaz edilmemesine ya da koşullarının varlığı halinde hükümdeki hapis cezasının ertelenmesine veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine karar
vererek yeni bir mahkûmiyet hükmü kurabilir" hükmünü taşımaktadır. Buna göre, sanığın denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlemesi veya mahkemece kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getirmemesi/getirememesi hâlinde hüküm açıklanacaktır. Denetim süresi içinde kasıtlı bir suçtan mahkûm olunması durumunda hükmün açıklanabilmesi için bu ikinci suçun denetim süresi içerisinde işlenmesi ve kasıtlı bir suç olması yeterlidir.
5320 sayılı Kanun’un geçici 7/2. maddesine göre hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi halinde ise; kanuni zorunluluk üzerine verilmiş olan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı, kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararı ile aynı hukuki sonuçları doğuracağından, denetim süresi içerisinde işlenen suçun kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu ile aynı neviden olması gerekmekte olup, sanığın denetim süresi içerisinde aynı neviden olmayan kasıtlı bir suç işlediğinden bahisle hükmün açıklanmasına karar verilemeyecektir.
Somut olayda, sanık hakkındaki hükmün, 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7/2. maddesi gereğince açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği anlaşıldığından, 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesindeki genel kurallar değil, TCK’nın 191. maddesindeki hükümlerin uygulanması gerektiği, buna göre de hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının denetim süresi içerisinde TCK’nın 191/4. maddesindeki düzenleme gereğince, sanığın ancak tekrar kullanmak için uyuşturucu madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması, uyuşturucu madde kullanması, hallerinde hükmün açıklanabileceği anlaşıldığından; Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 31/05/2018 tarihli ve 2014/364 esas, 2018/346 sayılı kararı ile sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın 10/09/2018 tarihinde kesinleşmesini takiben, sanığın denetim süresi içerisinde 06/12/2020 tarihinde “trafik güvenliğini tehlikeye sokma” suçunu işlemesi nedeniyle hükmün açıklanmasına karar verilmiş ise de, denetim süresi içerisinde işlenen suçun “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçu olmadığı, dolayısıyla hükmün açıklanmasına karar verilemeyeceği gözetilmeden hükmün açıklanmasına karar verilmesi kanuna aykırı olup kanun yararına bozma istemi yerinde görülmüştür.
D-) Karar :
Yukarıda açıklanan nedenlerle; kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/03/2021 tarihli ve 2021/98 esas 2021/176 sayılı kararının 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA, aynı Kanun'un 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için, dosyanın Adalet Bakanlığına iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine,
27/04/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.