Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2021/4264 Esas 2022/5713 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : İZMİR 4. Ağır Ceza Mahkemesi

GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Sanık hakkında kenevir ekme suçundan verilen mahkumiyet hükmünün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin herhangi bir karar bulunmadığından, tebliğnamedeki iade düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı,    vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiği anlaşıldığından, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Olay tutanağı içeriğine, dosyadaki diğer bilgi ve belgelere göre, sanığa ait ikamette dikili olarak ele geçirilen farklı boylarda toplam 24 kök kenevirden olgunlaştıklarında elde edilecek esrarın, kişisel kullanımı için gerekli miktardan fazla olduğu, sanığın 2313 sayılı Yasanın 6545 sayılı Yasayla değişik 23. maddesinin 5. fıkrasının 1. cümlesinde düzenlenen esrar elde etmek amacıyla kenevir ektiğinin kabulü gerekirken, aynı Yasanın 2. cümlesi uyarınca hüküm kurulması,
2) Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi ve hükümden sonra 7242 sayılı Kanun'la yapılan değişiklikler nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 27.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.