Davacı resen tahakkuk ettirilen prim ve gecikme zammı cezasının kaldırılmasına   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine  karar vermiştir.
Hükmün  davacı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava 2001-2003 yıllarında davacıya ait inşaat işyerinde çalışanların 30 günden az bildirilen çalışmalarıyla ilgili bilgi ve belgelerin bildirgelere eklenmediğinden bahisle kurumca tahakkuk ettirilen prim ve gecikme zamlarıyla ek  bildirge ve dönem bordrolarının verilmemesi nedeniyle kesilen  idari para cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.Kurumca tahakkuk ettirilen prim borcu ve gecikme zamlarından kaynaklanan davanın iş mahkemesinde görülerek bu talebin reddi doğru olmuştur.
Davacı birleşen Afyonkarahisar Asliye (İş) Mahkemesinin 2005/100E sayılı dosyasında 8.4.2005 tarihli dilekçesinde kurumca tahakkuk ettirilen idari para cezalarının da iptalini istemiştir. Bu yönüyle davanın yasal dayanağı belirgin olarak 506 sayılı Kanunun 140. maddesidir. Anılan maddenin sondan bir önceki fıkrası gereğince, bu tür uyuşmazlıkların çözüm yerinin Sulh Ceza Mahkemesi olduğu açıktır. Hal böyle olunca, idari para cezasından kaynaklanan uyuşmazlığın tefrik edilerek Sulh Ceza Mahkemesinde görülmesi yönünde görevsizlik kararı vermek gerekirken, işin esasına girilerek yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli, hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde  davacıya iadesine,  03.10.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.