Davacı, meslek hastalığı sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava nitelikçe meslek hastalığı nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Davalı  tarafından meslek hastalığı nedeniyle % 12,2  oranında meslekte kazanma gücünün kaybedildiğini belirleyen SSK Zonguldak Göğüs ve Meslek Hastalıkları Hastanesinin 19.04.2005 tarihli ve Sosyal Sigortalar Yüksek Sağlık Kurulunun 06.12.2005 tarihli raporuna itiraz edildiğine göre 506 sayılı Yasanın 109. maddesi çerçevesinde Adli Tıp Kurumundan rapor alınarak hiç bir kuşku ve  duraksamaya yol açmayacak biçimde meslekte güç kayıp oranının saptanmasından sonra davacının tazminatının belirlenmesi gerektiği açıktır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgulara aykırı biçimde ve özellikle davalı vekilinin sürekli iş göremezlik oranına ilişkin itirazları usulünce araştırılmadan ve olaya uygun bulunmayan H.G.K."nun 23.01.2002 gün ve 36 Esas 5 Karar sayılı ilamıda gerekçe gösterilmek suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına,temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 03.10.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.