MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada .... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 05/11/2013 tarih ve 2011/217-2013/690 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkil şirket ile davalı borçlu şirket arasında ticari ilişki nedeniyle cari hesap ilişkisinin mevcut olduğunu, kamyon kira bedeli olarak ve şantiye içi nakliye işi olmak üzere toplam 58 adet fatura düzenlendiğini, davalı şirket tarafından bu faturaların büyük bir kısmının ödendiğini fakat 77.220,00 TL sinin ödenmediğini, bu alacak için icra takibi yapıldığını, davalının takibe haksız olarak itiraz ettiğini, davalı şirket kayıtları üzerinde yapılacak inceleme ile iddialarının kanıtlanacağını ileri sürerek itirazın iptalini, takibin devamını ve haksız yere itiraz eden borçlunun %40 icra inkar tazminatına mahkum edilmesini, yargılama giderleri ve vekalet ücretinin karşı tarafa yükletilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; taraflar arasında herhangi bir ticari ilişkinin bulunmadığını, müvekkil şirketin tüm kazancının aynı zamanda davacı şirketin de ortakları olan yetkili müdürleri tarafından hayali fatura ve belgelerle hortumlandığını, davaya konu edilen alacağın bu şekilde hayali fatura ve belgeler düzenlenerek davalı şirketten haksız kazanç temin etmek amacıyla oluşturulduğunu, şirketin defter ve kayıtlarının dahi gerçeği yansıtmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında ticari ilişkinin mevcut olduğu, ticari defterlere göre davacının 167.220,10 TL alacaklı olduğu ancak davalı tarafından yapılan 85.994,95 TL ve 31.005,05 TL lik ödemelerin cari hesap bakiye alacağından mahsubu gerektiği, bu durumda davacı şirketin davalı şirketten 50.220,10 TL alacaklı olduğunun kabulü gerekçesiyle davanın kısmen kabul kısmen reddi ile davalı tarafın Manavgat 3. icra Müdürlüğü"nün 2011/1152 sayılı icra dosyasına yaptığı itirazın iptali ile takibin 50.220,10 TL asıl alacak üzerinden devamına, fazlaya ilişkin alacak talebinin reddine, alacak likit olmadığından icra inkar tazminatı talebinin reddine karar verilmiştir.Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1- Davacı vekilinin dosyada yer alan temyiz dilekçesi incelendiğinde, kararın tebliğinden sonra yasal sürede temyiz iradesi beyan edilmemiş olup söz konusu dilekçe katılma yoluyla temyiz iradesi olarak kabul edilmiştir. Ancak bu durumda dahi temyiz başvurusunun süresinde olmadığının tespiti nedeniyle davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekirmiştir.
2- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, davalı her nekadar cem"an 366,988,00TL tutarındaki çekler nedeniyle yapılan ödemelerin de dava konusu icra takibinde talep edilen alacaktan mahsubu gerektiği yönünde savunmada bulunmuş ise de, 28.04.2010 tarihli prokolde davalı şirketin de taraf bulunmasına ve bu protokol gereğince üstlendiği ödemelerin faturalara mahsup edilmemesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin reddine; (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2.572,85 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, temyiz harcı davacıdan peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 23.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.