MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma, yağmaya teşebbüs, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm, sanık ... savunmanı tarafından duruşmalı olarak da temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Hükmedilen cezanın tür ve süresine göre sanık ... savunmanının duruşmalı inceleme isteminin ve sanık ...’ın yüzüne karşı 23.10.2018 günü tefhim olunan kararı yasal bir haftalık süreden sonra 13.12.2018 günü temyiz ettiği anlaşılmakla, yasal süresinden sonra yapmış olduğu vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 317. ve 318.maddeleri gereğince REDDİNE,
1-Sanıklar ... ve ... hakkında mağdur ...’a yönelik yağmaya teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Isparta 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 11.07.2013 tarihli kararı ile sanıklar ... ve ... hakkında mağdur ...’a yönelik yağmaya teşebbüs suçundan beraat kararı verildiği ve temyiz edilmeksizin kesinleştiği dikkate alınmadan Isparta 1. Ağır Ceza Mahkemesince bozma sonrası 23.10.2018 tarihli karar ile sanıklar hakkında mağdur ...’a yönelik yağmaya teşebbüs suçundan hukuki değerden yoksun mahkumiyet kararı vermesi yok hükmünde olup, bu haliyle temyiz davasına konu olması da olanaklı bulunmadığından, sanık ... ve savunmanı, sanık ... savunmanı ve katılan ... vekilinin bu yöndeki temyiz davasının 1412 sayılı CMUK"un 317.maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanıklar ... ve ... hakkında katılan ...’a yönelik yağma suçundan kurulan mahkumiyet ve sanık ... hakkında katılan ...’a yönelik kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
15.04.2020 gün ve 13100 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 10. maddesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde yapılan değişikliğin, infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde, eleştiri dışında, usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Suçu birlikte işleyen sanıkların neden oldukları yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulmaları yerine, 5271 sayılı CMK"nin 326/2. maddesine aykırı biçimde "Yargılama giderinin sanıklardan eşit olarak tahsil edilmesi" biçiminde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve savunmanı, sanık ... savunmanı ve katılan ... vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından "Yargılama giderinin sanıklardan eşit olarak tahsiline" ilişkin bölüm çıkarılarak yerine, "Sanıklara sebebiyet verdikleri yargılama giderinin ayrı ayrı yükletilmesine" tümcesi yazılmak suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.