Davacı davalılardan işverenlere ait işyerinde 15.8.1987 tarihinden itibaren geçen sigortalı çalışmalarının tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı, 15.8.1997 tarihinden itibaren davalı işyerlerinde kapıcı olarak çalıştığının tesbitini istemiştir.
Mahkemece davacının davalı işyerlerinden Ö. 45 Apartman işyerinde 15.9.1997-31.3.2003 tarihleri arasında 1996 gün ve Ö. 46 Apartman işyerinde de 15.9.1997-31.3.2003 tarihleri arasında 1996 gün çalıştığının tesbitine karar vermiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden davalı işyerlerinin dört bloktan, Ö. 43 ve 44 nolu blokların 28"er daireden, Ö. 45 ve 46 nolu blokların ise 21"er daireden oluştuğu, kapıcılık hizmetinin servis, çöp toplama ve temizlik işlerinden ibaret olup merkezi ısıtma sistemi mevcut olmadığındankalorifer hizmetinin bulunmadığı, davacının eşi C. C. ile birlikte dört blokun ortak kapıcı dairesinde oturdukları ve dosyadaki belgelere göre kapıcılık hizmetlerinin eşi tarafından yürütüldüğü ve C.C."ın 2.2.1998-31.3.2003 tarihleri arasındaki çalışmalarının Kuruma bildirildiği, bildirimlerin 1.4.1996 tarihinden itibaren 506 sayılı Yasa kapsamına alınan Ö. 43 nolu Apartman kapıcılığı işyerinden yapıldığı, davacının açtığı dava ile tüm kapıcılık hizmetlerini eşi ile birlikte dört blokta çalışma suretiyle ifa ettiği iddiasında bulunduğu, mahkemeninin ise tanık beyanları ve bilirkişi raporu itibariyle iki blok üzerinden çalışmayı hüküm altına aldığı anlaşılmakta ancak tanıkların komşu işyerleri kapıcıları olduklarına dair belge bulunmadığından beyanları soyut düzeyde kalmakta, bilirkişi raporu ise varsayımlardan hareketle düzenlendiğinden yetersiz kalmaktadır.
Yasal dayanağını 506 sayılı yasanın 79/10. maddesi olan bu tür davaların kamu düzenine ilişkin oldukları gözönünde bulundurularak özel bir duyarlılıkla yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve Dairemizin içtihatları gereğidir. Çalışma olgusu her türlü delille ispatlanabilirse de çalışmanın konusu, süreklimi olduğu, başlangıç ve bitiş tarihleri konularında tanıkların sözleri değerlendirilirken bunların inandırıcılığı üzerinden durulmalı, verdikleri bilgilere nasıl ulaştıkları , işverenle işçiyle ve eşleriyle ilişkileri dikkate alınarak isticvap olunmalı, işyerinin niteliği, kapsam kayıtları ve kapasitesi ile bu beyanlar kontrol edilmeli, işyerinin niteliği nazara alınarak belgelerle belirlenmiş komşu işyeri çalışanları ile ikamet edenleri ve davalı işyerinin kiracı sakinleri dinlenmeli merkezi ısıtma sistemi bulunmayan dört blokun kapıcılık hizmetlerinin kaç kişi tarafından yürütüleceği üzerinde durulmalı böylece çalışma olgusu hiçbir kuşku ve duraksamaya yer bırakmayacak şekilde sağlıklı bir biçimde belirlenme lidir.
Kabule görede davacının her iki blokta 15.9.1997-31.3.2003 tarihleri arasında toplam 1996 gün çalıştığının tesbitine karar vermek gerekirken aynı sürede her iki blokta ayrı ayrı 1996"şer gün çalışmasının tesbitine karar verilmesi de doğru görülmemiştir.
Mahkemece yukarıda açıklanan bu maddi ve hukuki olgular gözönünde bulundurulmaksızın eksik araştırma ve inceleme ve yetersiz bilirkişi raporu itibariyle yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, bir kısım davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalı işverene iadesine, 25.9.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.
