Mühür bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/1773 Esas 2021/13593 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma

Sanık hakkında elektrik hırsızlığı ve mühür bozma suçlarından verilen 29.07.2009 tarih, 2009/372 Esas ve 2009/559 Karar sayılı ilk hükmün katılan vekili tarafından yasal sürede temyiz edildiği, "elektrik enerjisi hakkında hırsızlık" suçundan kurulan hükmün Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 26.07.2012 tarihli yazısı ile 6352 sayılı Kanun’un geçici 2/1-2. maddeleri uyarınca yeniden değerlendirilmesi için iadesi üzerine Bulanık Asliye Ceza Mahkemesinin 17.01.2013 tarih, 2012/403 Esas ve 2013/17 sayılı kararı ile sanık hakkında bu kez karşılıksız yararlanma suçundan ceza verilmesine yer olmadığına karar verilerek, mühür bozma suçuna ilişkin herhangi bir değerlendirme yapılmadığı, dosyanın mühür bozma suçundan hüküm kurulmadığı gerekçesiyle Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 06.07.2015 tarih, 2015/1799 Esas ve 2015/27937 Karar sayılı ilamıyla mühür bozma suçundan ortada temyizen incelenecek bir karar olmadığı, zamanaşımı süresi içinde bir karar verilebileceği gerekçesiyle temyiz talebinin reddine karar verildiği, Mahkemesince 24.11.2015 tarih, 2015/275 Esas ve 2015/517 Karar sayılı kararıyla “Yargıtay 2. Ceza Dairesi tarafından 26.07.2012 tarihinde dosyanın gönderilmesine ilişkin kararın bozma kararı niteliğinde olmadığı, bu nedenle mahkeme tarafından verilen bir hüküm yetkili temyiz organında incelemeden geçmediğinden, mahkememizin aynı konuda yeni bir karar verme imkanının bulunmadığı” gerekçesiyle 29.07.2009 tarih, 2009/372 Esas ve 2009/559 Karar sayılı ilk hükmün mühür bozma suçu bakımından temyiz incelemesin yapılması için ilgili Yargıtay Dairesine gönderilmesine karar verildiği anlaşılmakla, 29.07.2009 tarih, 2009/372 Esas ve 2009/559 Karar sayılı mühür bozma suçundan kurulan hükme ilişkin katılan vekilinin 02.09.2009 tarihli temyiz istemine yönelik olarak yapılan incelemede;
Sanığa yüklenen “mühür bozma” suçunun Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e maddesinde öngörülen olağan dava zamanaşımının, kesen son sebep olan sanığın sorgusunun yapıldığı 29.07.2009 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağan dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 27.12.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.