Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/9478 Esas 2020/1982 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/9478
Karar No: 2020/1982
Karar Tarihi: 12.03.2020

Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/9478 Esas 2020/1982 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2018/9478 E., 2020/1982 K. numaralı hüküm, çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, mahkeme hükmü temyiz edilmiş ve Yargıtay tarafından incelemeye alınmıştır. Yargıtay, mahkemenin hüküm açıklamalarının yeterli olmadığını ve gerekçeli olması gerektiğini belirtmiştir. Bu yüzden, mahkemenin hükmü Anayasa'nın 141 ve 5271 sayılı CMK’nın 230/1. maddelerine muhalefet ettiğinden bozulmuştur. Bu karar, 12.03.2020 tarihinde oy birliğiyle verilmiştir.
Kanun Maddeleri: Anayasa'nın 141. Maddesi, 5271 sayılı CMK’nın 230/1. Maddesi, 5320 sayılı Kanunun 8/1. Maddesi, 1412 sayılı CMUK’un 321. Maddesi.
Anayasa'nın 141. Maddesi: Lağvedilen Mahkemelerin Görev ve Yetkileri
5271 sayılı CMK’nın 230/1. Maddesi: Yargıtay İncelemesi ile Kararın Usulüne Uygunluğu
5320 sayılı Kanunun 8/1. Maddesi: Temyiz Edilmemiş Hükümler Hakkında
1412 sayılı CMUK’un 321. Maddesi: Yargıtay İşlemlerinin İlgili Taraflara Bildirilmesi ve Bedeli

14. Ceza Dairesi 2018/9478 E. , 2020/1982 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Mahkemece kurulan hükmün Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olmasının zorunlu olduğu, bu kapsamda gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılarak değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, ulaşılan kanaat, sanığın suç oluşturduğu sabit görülen fiili ile bunun hukuki nitelendirmesinin yapılması suretiyle delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği halde bu ilkelere uyulmaksızın yazılı şekilde gerekçesiz hüküm kurulması suretiyle Anayasanın 141 ve 5271 sayılı CMK’nın 230/1. maddelerine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanık vasisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.