Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3325 Esas 2020/2439 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3325
Karar No: 2020/2439
Karar Tarihi: 02.12.2020

Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3325 Esas 2020/2439 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesinde görülen bir tefecilik davası sonucunda sanık mahkum edilmiştir. Karar başlığındaki suç tarihi yanlış olarak verilmiş, ancak müştekilerin beyanları ve borç ilişkisini gösteren protokol göz önünde bulundurularak, suça konu olan ödünç paranın verilme tarihi olarak düzeltilmiştir. 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasında ise, Anayasa Mahkemesinin 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Yargılama sonucunda, sanık müdafii tarafından ileri sürülen itirazların hükümde bir isabetsizlik yaratmadığı belirtilerek, hüküm onanmıştır. Kararda görüşülen kanun maddei 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesidir. Bu madde, kullanan kişinin hakimiyeti altında bulunan bir mallar veya paralar üzerinde hukuka aykırı olarak tasarrufta bulunarak, kişinin yararına güvence karşılığı herhangi bir ödeme yapmasını sağlaması durumunda suç teşkil etmektedir.

9. Ceza Dairesi 2020/3325 E. , 2020/2439 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Suç : Tefecilik yapma
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Karar başlığında hatalı olarak gösterilen suç tarihinin, müştekilerin beyanları ve borç ilişkisini gösteren protokol göz önüne alınarak, suça konu ödünç paranın verilme tarihi olan 13/11/2011 olarak mahallinde düzeltilmesi ve 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı/azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 02/12/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.