Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 1. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 30.12.2014
Sayısı : 273-389

Eşini tasarlayarak öldürme suçundan sanık ..."un, TCK"nun 82/1-a-d, 53 ve 63. maddeleri uyarınca ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna ve mahsuba ilişkin Bakırköy 12. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 26.02.2013 gün ve 177-39 sayılı resen temyize tabi olan hükmün sanık müdafii tarafından da temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 1. Ceza Dairesince 18.06.2014 gün ve 1439-3558 sayı ile;
"1- Suçun tasarlanarak işlendiğinin kabulü için; sanığın eylemini gerçekleştirmeye olay tarihinden önce karar vermesi, kararında sebat ve ısrar göstermesi, karar ile icra arasında makul bir süre geçmesinin gerektiği, sanığın maktulü öldürmeye ne zaman karar verdiği, bu kararda ne kadar zamanla sebat ve ısrar gösterdiği kesin delillerle ortaya konulamadığı halde, sanık hakkında tasarlayarak öldürme suçundan hüküm kurulması,
2- Maktulün müşterek konutu terkettiği üç aylık dönemde, nerede kaldığı, kimlerle irtibat halinde olduğu, bu dönemde bir kısım beyanlarda belirtildiği gibi kadın sığınma evinde kalıp kalmadığı hususlarının, sosyal hizmetlere ve diğer kadın sığınma evlerine ait kayıtlar, maktulün bu dönemde kullandığı veya annesi ile irtibata geçtiği telefon kayıtları getirtilip, tespit edilecek tanıkların dinlenmesi suretiyle araştırılması, ayrıca boşanmak isteyen maktul tarafından açılmış boşanma davası bulunup bulunmadığının araştırılması varsa dava dosyasının getirtilerek, sanık ile maktul arasındaki geçimsizlik ve ayrılmanın asıl nedenlerinin tespiti ile bu süreçte, evlilik birliğinin gerektirdiği sadakat yükümlülüğüne aykırı davranıp davranmadığı araştırılıp maktul ve sanığın karşılıklı haksız hareketlerinin değerlendirilip, sonucuna göre haksız tahrik açısından sanığın hukuki durumunun tartışılıp tayini yerine, eksik araştırma ve tartışma ile hüküm kurulması” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkeme ise 30.12.2014 gün ve 273-389 sayı ile; önceki hükmünde direnerek sanığın cezalandırılmasına karar vermiştir.
Resen temyize tabi olan bu hükmün sanık müdafii tarafından da temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 17.03.2015 gün ve 69513 sayılı “onama” istekli tebliğnamesi dosya Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunca 27.10.2015 gün 298-350 sayı ile; yerel mahkemenin son uygulamasının direnme kararı niteliğinde olmayıp ilk hükümde yer almayan yeni ve değişik gerekçelerle hüküm kurulmuş olması nedeniyle yeni hüküm niteliğinde olması karşısında dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Özel Daireye gönderilmesine karar verilmiş olup,
Yargıtay 1. Ceza Dairesince temyiz incelemesi yapılması yerine 22.03.2017 gün 632-900 sayı ile dosyanın sehven Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderildiği anlaşılmakla,
Dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere İNCELENMEKSİZİN YARGITAY 1. CEZA DAİRESİNE İADESİNE, 30.05.2018 tarihinde karar verildi.