Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/324 Esas 2022/2379 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli kasten yaralama, kasten yaralama
HÜKÜMLER : 1-Sanıklar ... ve ... hakkında kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nin 86/2, 62. ve 52/2-4. maddeleri gereğince 2.000-TL adli para cezası ile mahkumiyetlerine dair karar;
2-Sanık ... hakkında nitelikli kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-e, 87/1-d-son, 87/3, 62. ve 53. maddeleri gereğince 5 yıl hapis cezası ile mahkumiyetine dair karar,
TEMYİZ EDENLER : Sanıklar müdafiileri, katılan vekili

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanıklar ... ve ... hakkında kasten yaralama suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan sanık müdafiilerinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında nitelikli kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;

Sanık müdafii yasal süresinden sonra duruşmalı inceleme isteğinde bulunduğundan duruşma isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereği yürürlükte bulunan CMUK'un 318/1. maddesine göre REDDİNE karar verilmiştir.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin edilmiş, takdiri indirim sebepleri takdir kılınmış, sanığın savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, incelenen hükümlerde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın; meşru müdafaa hükümlerinin uygulanması gerektiğine, katılan vekilinin; takdiri indirim hükümlerinin uygulanmaması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine,
Ancak;
a) Katılan ...'ın yaralanmasına ilişkin olarak ... İlçe Devlet Hastanesince düzenlenen olay tarihli raporda "kafada yaklaşık 13 cm'lik kesi, grafisine göre kafatasında 2 cm'lik çatlak mevcut, hayati tehlikesi var." şeklinde değerlendirilmede bulunulmakla yetinildiği ancak tespit edilen yaralanmaların ne şekilde yaşamsal tehlikeye neden olduğu belirtilmediği ve bu haliyle raporun hüküm kurmaya elverişsiz olduğu anlaşıldığından, katılanın tüm tedavi evrakları, film ve grafiler ve raporlarıyla birlikte en yakın Adli Tıp Şube Müdürlüğüne sevkinin yapılarak, 5237 sayılı TCK’nin 86. ve 87. maddelerindeki tüm unsurları kapsayacak ve duraksamaya yer vermeyecek şekilde kati rapor aldırıldıktan sonra, sanığın hedef aldığı vücut bölgesi, yara yeri ve niteliği, kullanılan aletin elverişliliği birlikte dikkate alınarak sanığın eyleminin "öldürmeye teşebbüs" suçunun unsurlarını oluşturması ihtimali nedeniyle görev hususu da düşünülerek sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekirken eksik kovuşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabul ve uygulamaya göre de;
b)Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas ve 2017/247 sayılı Kararında belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK'nin 87/1-d-son maddelerinin uygulanması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) kararlarında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. Maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. Maddesine ve CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
c) Sanığın eylemi nedeniyle katılanın hayati tehlike geçirecek ve katılanda kemik kırığına neden olacak şekilde yaralandığı olayda, yalnızca en ağır cezayı gerektiren sonuçtan dolayı cezalandırılması ile yetinilmesi gerekirken, hatalı uygulama ile mağdurda kemik kırığı meydana geldiğinden bahisle, ayrıca TCK'nin 87/3. maddesi gereğince artırım yapılmak suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
d)Sanığın katılanı hem kemik kırığına neden olacak hem de hayati tehlike geçirecek şekilde yaralaması karşısında, 5237 sayılı TCK'nin 87. maddesinde gösterilen nitelikli hallerden birden fazlasının ihlal edilmiş olması nedeniyle, 5237 sayılı TCK'nin 61. maddesi gereğince temel cezaya hükmedilirken, TCK'nin 3. maddesindeki cezada orantılılık ilkesi gereğince, hakkaniyete uygun ve sonuca etkili olacak şekilde alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi,
e)Tarafların ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda farklı beyanlarda bulunduğu ve hazırlık aşamasında dinlenmiş olan tanık anlatımlarının bu hususta yeterli olmadığı olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarihli ve 2002/4-238 Esas, 2002-367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin suça sürüklenen çocuk lehine 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede uygulanıp uygulanmayacağının tartışmasız bırakılması,
f)Sanık hakkında TCK'nin 86/1. maddesi uyarınca tayin olunan "1 yıl 6 ay" hapis cezası üzerinden suçun silahla işlenmesi nedeni ile TCK'nin 86/3-e maddesi gereğince 1/2 oranında artırım yapılırken “1 yıl 15 ay” hapis cezası yerine hesap hatası sonucunda “2 yıl 3 ay” hapis cezasına hükmedilmek sureti ile sanık hakkında fazla ceza tayini,
g)Avukatlık hizmeti bölünmediğinden aynı davada sanık olarak hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilen katılan ... lehine vekalet ücreti tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin ve katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 29.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.