Mahkemesi      : Tekirdağ Asliye Hukuk İş Mahkemesi
Tarih                :  27.12.2005
No                    : 280-363  
  
Davacı, yurt dışı hizmet borçlanmasının geçerli olduğunun ve Ekim 1996 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı almaya hak kazandığının tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin   kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, Mahkemece, davacının 3201 sayılı Yasa gereği yaptığı borçlanmanın geçerli sayılması kararı doğru olduğundan, davalı Kurumun bu konuya yönelik temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, 3201 sayılı Yasa’ya göre yapmış olduğu borçlanma geçerli sayılarak   yaşlılık aylığının  bağlanması gerektiğinin tesbitini istemiştir.
Mahkeme yazılı gerekçelerle, Ekim/1996 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı bağlanmasına karar vermiştir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelerden, davacının Avusturya’da    Ekim 1996 tarihinden sonra da sigortalı olarak çalıştığı işsizlik ve hastalık yardımı aldığı anlaşılmaktadır. İşsizlik yardımı veya hastalık yardımı alınması, Avusturya Sosyal Güvenlik Kurumu ile iş ilişkisinin  devam etmesi sebebiyle Avusturya’da oturduğuna böylece yurda kesin dönüş yapmadığına karine teşkil eder. Dairemizin hiç sapma göstermeyen uygulamasına göre bu durumdaki kişinin işsizlik yardımı süresince yurda kesin dönüş şartını yerine getirmemesi nedeniyle aylığa hak kazanmayacağı ancak işsizlik ve hastalık yardımlarının sona erdiği tarihi takip eden aybaşından itibaren yaşlılık aylığı bağlanabileceği ortadadır. HGK.’nun 5.2.2003 gün ve 2003/790-61  sayılı kararı da aynı yöndedir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular dikkate alınmaksızın yazılı şekilde   karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir. 
O halde, davalı Kurumun bu yönü amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 18.09.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.