Davacı,  maluliyet oranının yeniden belirlenmesini ve belirlenecek maluliyet oranına göre kaza tarihi olan 4.8.1997 tarihinden itibaren sürekli iş göremezlik aylığı bağlanması ve bağlanan aylıkların hak ediş tarihlerinden itibaren yasal faiziyle birlikte tahsiline   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin   kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı, iş kazası nedeniyle  oluşan maluliyet oranının kurumca düşük belirlenerek gelir bağlandığını ileri sürerek, maluliyet oranının tesbiti ile bağlanması gereken gelir farklarının yasal faiziyle  ödenmesine karar verilmesini istemiştir.
1- Davacı sigortalının maluliyet oranının , SSK. Yüksek Sağlık kurulundan alınan raporuna göre  %11.2,  Adli Tıp 3. İhtisas Kurulu raporuna göre, %23.2 ve A. Ü. Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı raporuna göre ise %38 olarak belirlendiği anlaşılmaktadır. Bu duruma göre oluşan çelişkinin  506 sayılı yasanın 109. maddesine göre Adli Tıp Genel Kurulunca giderilmesi gerekirken, noksan inceleme ile  %38 maluliyet oranı üzerinden sonuca gidilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
2-Bundan başka davacının birikmiş gelirlerinin yasal faizi ile tahsiline yönelik talebi hakkında olumlu veya olumsuz olarak bir karar verilmemesi  yanlış olup bozma nedenidir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hüküm BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine 18.09.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.