Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/9282 Esas 2016/9318 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 58, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet


Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay gecesi saat 04.22 de sanığın idaresindeki otomobille, polis merkezi önünde alkol uygulamasında görevli ekipleri görüp uygulama noktasından kaçmak amacı ile geri manevra ile sağ şeritte seyri sırasında, aracının sol arka stop lambası ile sağda kenarda beklemekte olan polis memurunun motosikletinin sol önüne çarpması şeklinde meydana gelen olay akabinde yine saat 04.22 de yapılan ölçümde 0.52 promil alkollü olduğunun anlaşıldığı, sanığın, almış olduğu alkolün etkisiyle güvenli sürüş yeteneğini kaybettiğine dair dosya kapsamında bir delil ve dışa yansıyan davranışları ile ilgili olumsuz bir tespit bulunmadığı, meydana gelen kazanın, sanığın manevraları düzenleyen genel kurallara uymamasından kaynaklandığı da dikkate alınarak, yasal unsurları oluşmayan atılı trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerekirken, oluşa ve dosya kapsamına uygun düşmeyen gerekçelere dayanılarak yazılı şekilde mahkûmiyet hükmü kurulması,
Kabule göre de;
1-Sanık hakkında TCK"nın 53. maddesi tatbik edilirken, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması;
2-Kısa kararda 9.00 TL yargılama giderinin sanıktan tahsiline karar verilmesine rağmen, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında yargılama giderinin Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilmek suretiyle çelişki yaratılması;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 02.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.