Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, miras bırakan babası M.T.110 ada 13, 143 ada 11,145 ada 20 ve 120 ada 1 parsel sayılı taşınmazlarını mirasçılardan mal kaçırmak amacıyla muvazaalı olarak davalı gelinine temlik ettiğini, murisin satış tarihinde felçli ve kendini bilemeyecek kadar rahatsız olduğunu ileri sürerek, payı oranında tapu iptal ve tescil olmazsa tenkis  isteminde bulunmuştur.
Davalı,  davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, taşınmazın murisin ölümünden sonra vekil marifetiyle satıldığı ve tescilin yolsuz olduğu gerekçesiyle  davanın kabulüne  karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik  Hakimi    raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, hukuki ehliyetsizlik ve muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı tapu iptali ve pay oranında tescil, olmadığı takdirde tenkis isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar  verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; çekişme konusu taşınmazların miras bırakan M. T.adına kayıtlı iken vekili A.T. tarafından 09.07.2004 tarihli akitle davalıya satış yoluyla temlik edildiği anlaşılmaktadır.
Davacı, yargılama aşamasında dava sebebini değiştirerek murisin ölümünden sonra vekaletnamenin kullanılmak suretiyle temlikin yapıldığını bildirmiş ve mahkemece de bu nitelemeye dayalı olarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hemen belirtilmelidir ki, davacının miras bırakanı M.ölüm tarihine göre terekesi TMK"nun 701 ila 703 maddelerinde  öngörülen elbirliği mülkiyetine tabidir. Ayrık durumlar dışında mahkemenin niteleme konusundaki kabulü ve ayrıca dava dışı mirasçıların varlığı ve davalının üçüncü kişi konumunda bulunduğu gözetildiğinde pay oranında açılan davanın dinlenemeyeceği açıktır.
 Hal böyle olunca, davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu üzere kabulüne karar verilmiş olması doğru değildir.
Davalının, bu yöne ilişkin temyiz itirazları yerindedir. Kabulüyle, hükmün açıklanan nedenden ötürü HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  11.10.2010  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.