Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2011/1843 Esas 2012/4571 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 30/07/2009 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen dair verilen 15/07/2010 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ile davalı vekili taraflarından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince; dava, etkili eylem nedeniyle uğranılan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Yerel Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya içeriğinden, davalının hafif tahrik altında davacıyı; “sağ el bilekte ikinci dereceden kırık, kırığın hayati fonksiyonlara orta derecede etkileyecek ve 15 gün mutad iştigale engel olacak” biçimde yaraladığı anlaşılmaktadır.
a-Davacı dava dilekçesinde; davalının etkili eylemi sonucu yaralandığını belirterek bakıcı gideri ile geçici iş göremezlik zararını istemiştir. Yerel Mahkemece, davacının yaralanmasına ilişkin rapor getirtilerek davacının kaç günde iyileşeceği (tıbbi şifa süresi) belirlenmeli, yaralanma derecesinin bakıcı gideri yapılmasını gerektirip gerektirmeyeceği tespit edilerek oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde yeterli gerekçe oluşturulmadan bu yöndeki istemlerin reddine karar verilmiş olması doğru değildir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
b-Davacı, tedavi amaçlı yaptığı yol giderini istemiştir. Bu tür istemin ispatı için mutlaka bir belgenin sunulması gerekmemektedir. Yaralanmanın niteliğine göre ne kadarlık yol gideri yapıldığı belirlenmeli, şayet belirlenemiyorsa Borçlar Kanunun 42. maddesi gözetilerek takdiren bir miktar yol giderine karar verilmelidir. Şu halde mahkemece yol giderine yönelik istemin belge sunulmadığı gerekçesiyle reddine karar verilmiş olması doğru değildir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda (2/a,b) no’lu bentte gösterilen nedenle davacı yararına BOZULMASINA, davalının tüm, davacının diğer temyiz itirazlarının (1) no’lu bentte açıklanan nedenlerle reddine ve temyiz eden davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 21/03/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.