Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK’nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4 ,53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi ile birlikte 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin de uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık sürücünün sevk ve idaresindeki arkasına balya makinası bağlı olan traktör ile meskun mahalde gündüz vakti iki yönlü il yolunda seyir halinde iken olay mahalli üç yönlü kavşağa geldiğinde gidiş istikametine göre sol tarafındaki yola dönüş yapmak istediği sırada karşı istikametten seyir halinde olan otomobille çarpışması sonucu bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde, iki kişinin kemik kırığı oluşacak şekilde, bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilemez şekilde yaralanmalarına asli kusurlu olarak neden olduğu olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusuru olmadığına, kasten suç işlemediğine dair temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 10.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.