MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 26/12/2013 tarih ve 2010/64-2013/255 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin "..." ibareli 8. sınıftaki tıraş bıçakları ürününü içeren 16.06.1994/150155 sayılı markanın sahibi olduğunu, "..." ibaresi üzerinde gerçek hak sahibi olduğunu, davalının 10.07.2003/17917 sayılı 8.sınıf ürünleri içeren marka tescil başvurusunun müvekkilinin bu markası mesnet alınarak TPE tarafından reddedildiğini, davacının ret kararının iptali istemiyle ... 1.Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi"nin 2006/138 esas sayılı dosyasında açmış olduğu davanın reddedildiğini, müvekkilinin 19.06.2008 tarihinde, "..." ibareli, 8. sınıftaki traş, epilasyon, manikür, pedikür, güzellik amaçlı kişisel bakım için kullanılan bu sınıfa dahil alet ve cihazlar (makaslar dahil), traş bıçakları ve makinaları mallarını içeren marka tescil başvurusunda bulunduğunu, 2008/36744 kod numarası verilen başvurunun Resmî Marka Bülteni"nde yayımlandığını, bunun üzerine davalı şirketin "..." ibareli 8. sınıf ürünleri içeren 10.07.2003/17917 ve "..." ibareli 8. sınıf ürünleri içeren 28.05.2005/41276 tarih/sayılı markalarına dayanarak başvurunun reddi istemiyle itirazda bulunduğu, Markalar Dairesi"nin başvuru ile redde mesnet 2003/17917 sayılı markanın kapsamlarını farklı gördüğünü, buna karşın başvuru ile itiraza mesnet 2005/41276 sayılı markanın iltibasa sebebiyet verecek biçimde benzer olduğunu, 150155 sayılı markanın başvurucu için kazanılmış hak sağlamayacağı gerekçesiyle başvurunun reddine karar verdiğini, bu kez müvekkilinin ret kararının kaldırılması istemiyle itirazda bulunduğunu, itirazı inceleyen YİDK"nın 2010/M-286 sayılı kararıyla istemlerini reddettiğini, kararın hukuka uygun bulunmadığını, zira başvuru konusu işaretle redde mesnet alınan davalıya ait markanın ve kapsamlarının ortalama tüketicileri iltibasa düşürebilecek derecede benzer olmadığını, müvekkilinin ... ibaresi üzerinde kazanılmış hakkı bulunduğunu ileri sürerek, YİDK kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili savunmasında özetle; kurumun yapmış olduğu işlemlerin hukuka uygun bulunduğunu, başvuru konusu işaret ile muterize ait markanın görsel, sesçil ve işitsel olarak bütünüyle bıraktıkları izlenim itibariyle iltibasa neden olacak derecede benzer bulunduğunu, aynı tür ürünleri içerdiklerini, davacının 150155 sayılı markası ile başvuru konusu işaretin farklı olduğunu, bu sebeple kazanılmış hak sağlamayacağını ifade ederek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre, her iki markanın aynı tür ürünleri içerdikleri, 8. sınıf ürünlerin alıcısı konumundaki ortalama tüketici ve yararlanıcı kitlesinin özellikle marka ve başvuru konusu işaretlerin asıl ve ayırt edici unsurlarının aynı görsel, anlamsal ve sescil etkiyi bırakması da göz önüne alındığında bu iki markayı ilişkilendirmesinin kaçınılmaz olduğu, kullanım ve tescil önceliğinin markasal olarak davalıya ait bulunduğu, ayrıca taraflar arasındaki kullanımın ... ... ve ... biçiminde birbirinden bağımsızlaşıp ayırt edicilik kazandığı ve buna göre devam etmesinin gerekmesi karşısında davacı başvurusunun tescilinin davalı aleyhine haksız rekabet yaratması ihtimalinin de yüksek olduğu, zira davacı başvurusunun davalının markalarının arasına sızmış bulunduğu, bu hâlin öteden beri kullanılan ve yargı kararıyla kullanımla ayırt edicilik tesis ettiği anlaşılan davalı markalarının tüketiciler nazarında tesis ettiği imajın transferi sonucunu doğuracağı, davalının markasının uzun yıllardır kullanıldığı, davalının fiilen kullanılan markalarının kapsamındaki ürün ve hizmetlerle ilişkilendirilmesi kaçınılmaz nitelikteki 8. sınıftaki ürünler için başvurunun tescilinin davalı markalarının elde ettiği bilinirlikten haksız yararlanma sağlayabileceği, zira davacının, davalının reklâm gücünden haksız biçimde yararlanacağı ve mal/hizmet satışlarını artıracağı, bu bağlamda davacının bundan istifade ederek toplumun dikkatini çekeceği ve onun temsil ettiği imaj ve güveni hiçbir masraf ve çaba harcamadan kendi markasını taşıyan ürün ve hizmetlere devrini sağlayacağı, diğer yandan davalı ile aynı kalitede ürün ve hizmet sunamaması durumunda tüketicilerin bunun sonuçlarını davalı markalarına mâl edeceği, bu şekilde davalı markasının giderek sıradanlaşacağı, ayırt edici gücünün ve etkileme alanının zayıflayacağı, bu halin davalı aleyhine haksız rekabet yaratacağı, davalı kurum kararının hukuka uygun bulunduğu gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 22/12/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.