Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, kayden paydaşı oldukları 3 parça taşınmazı davalının haksız kullandığını ileri sürüp, elatmanın önlenmesine ve 10.000,00.-USD karşılığı 13.160,0.-YTL ecrimisilin tahsiline karar verilmesini istemişlerdir.
Davalı, dava konusu taşınmazları kiracı sıfatıyla kullandığını, kira bedelini ödediğini belirtip davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, çekişme konusu 554 parsel sayılı taşınmazı davalının haksız kullandığı, diğer taşınmazlara bir müdahalesi olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davacılar tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla, tetkik hakimi  raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü. 
Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden, toplanan delillerden; çekişme konusu 554, 583 ve 409 parsel sayılı taşınmazlarda davacıların kayden malik oldukları, davalının kayıttan ve mülkiyetten kaynaklanan bir hakkı olmadığı, ancak kiracılık savunmasında bulunduğu anlaşılmaktadır.
Öncelekle, asıl adı A.B. olan davacı yönünden vekili olduğunu söyleyen Avukatın yargılama sırasında dosyaya vekaletnamesinin ibraz edilmemiş olmasının davanın reddi için yeterli  olduğu söylenemez. Kaldı ki, mahkemece, bu konuda yöntemine uygun mehil verilmiş de değildir. Noksanın tamamlanması yoluyla getirtilen vekaletname suretinden Avukat E.G. 25.04.2006 tarihi itibariyle de davacı A. vekili olduğu da sabittir.
O halde, anılan davacı yönünden dava dilekçesinin reddine karar verilmiş olması doğru değildir.
Öte yandan; mahkemece yapılan keşif sonucu alınan bilirkişi raporları ile, davalının dava konusu 583 ve 409 parsel sayılı taşınmazları da otopark olarak kullanmak suretiyle tasarruf altında bulundurduğu açıktır. Davalının ibraz ettiği 11.10.1998 tarihli kira sözleşmesi altındaki imzanın miras bırakan Z.eli ürünü olmadığının saptandığı, yine 01.02.2000 tarihli kira sözleşmesinin ise, pay ve paydaş çoğunluğu içermediğinden her iki kira sözleşmesine de itibar edilemeyeceği kuşkusuzdur. Bu durumda davalının anılan taşınmazları haklı ve geçerli bir neden olmasızın kullandığı duraksamaya yer bırakmayacak şekilde görülmektedir.
Hal böyle olunca; Avukat E.G.’nın davacı A. B.vekili olarak davaya kabulü ile dava konusu 583 ve 409 parsel sayılı taşınmazların da elatılan kısımlarının kabul kapsamına alınarak karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı olduğu üzere hüküm tesisi doğru olmadığı gibi, Borçlar Yasasının 83. maddesi hükmü gözetilmeden döviz üzerinden ecrimisilin hüküm altına alınması da isabetsizdir.
Davacıların, bu yönlere ilişkin temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  07.10.2010  tarihinde oybirliğiyle karar  verildi.