Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/2013 Esas 2016/9280 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Ağır ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : 4.154,30 TL maddi ve 6.500 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacı vekilinin 18.11.2013 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini belirterek CMK’nın 141. ve devamı maddeleri gereğince maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın kısmen kabulüne ilişkin hüküm davacı vekili, davalının temyiz talebinin reddine ilişkin ek karar ise, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Mahkeme hükmünün davalı vekiline 13.11.2015 tarihinde tefhim edildiği ancak davalı vekili hükmü süresinde temyiz etmemekle birlikte, davacı tarafın temyiz dilekçesinin kendisine tebliğinden itibaren süresi içinde verdiği cevap dilekçesinde hükme ilişkin itirazlarını bildirerek, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu hükümlerine uygun olarak katılma yoluyla temyiz isteğinde bulunduğunun ve davalı vekilinin temyizinin süresinde yapıldığının anlaşılması karşısında, davalının temyiz talebinin reddine ilişkin 17.12.2015 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan incelemede,
Tazminat davasının dayanağı olan ... Ağır Ceza Mahkemesinin, 2008/492 Esas - 2009/388 Karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinde; sanığın (davacının) kasten öldürme ve 6136 sayılı Kanuna aykırılık suçlarından 17.09.2008 tarihinde tutuklandığı 24.11.2009 tarihine kadar 1 yıl 2 ay 8 gün süre ile tutuklu kaldığı, yargılama sonucunda, kasten öldürme suçu nedeniyle beraatine, 6136 sayılı Kanuna aykırılık suçu nedeniyle 10 ay hapis ve 500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına hükmedildiği, buna göre davacının anılan suçtan koşullu salıverilme tarihinin 08.04.2009 olması gerektiği, böylelikle davacının 08.04.2009 – 24.11.2009 tarihleri arasında haksız yere tutuklu kaldığı, hükmün temyiz incelemesi sonucu onanmak suretiyle 08.05.2013 tarihinde kesinleştiği, tazminat davasının 18.11.2013 tarihinde, CMK’nın 142/1. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla,
Bozma ilamına uyularak yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin ve davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle davanın kısmen kabulüne ilişkin hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 01.06.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.