Taraflar arasında görülen davada; 
Davacı, 25.10.1939 tarih 116 nolu tapu kaydı ile T.Bey vakfının maliki olduğu taşınmazın kadastro çalışmaları sırasında tespit harici bırakıldığını ileri sürerek taşınmazın mülkiyetinin Vakıflar Genel Müdürlüğüne ait olduğunun tespiti ile tescilini istemiştir.
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Davanın kısmen kabulüne ilişkin kararın derecattan geçerek kesinleşmesinden sonra, davacı vekili tavzih isteğinde bulunmuş olup, mahkemece tavzih isteminin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Tavzih kararı, davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi  raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, tescil isteğine ilişkin olup, davanın kısmen kabulüne dair kararın derecattan geçerek 15.9.2009 tarihinde kesinleşmesinden sonra davacı taraf tavzih isteğinde bulunmuştur.
Mahkemece, tavzih isteğinin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacı vekili, 12.4.2010 tarihli tavzih dilekçesi ile hükmün 3. fıkrasına, krokide gösterilen yeşil alanın eklenmesi ve tescil edilecek yerin vasfınında belirlenmesini istemiştir.
Mahkemece bilirkişiden alınan ek rapor doğrultusunda, yeşil alanın tescil hükmüne dahil edilmesi isteğinin reddine, mavi ve yeşil alan harici 7.971.526 m2 alanın ham toprak vasfı ile tesciline karar verilmiştir.
Bilindiği üzere; tavzih isteği hakkındaki incelemenin hangi şekilde yapılacağı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 456 ve sonraki maddelerinde düzenlenmiştir. Anılan yasa hükmü uyarınca, tavzih istemine ilişkin dilekçenin bir örneğinin karşı tarafa tebliğ edilmesi ve cevap için uygun bir sürenin tayini gerekmektedir. Tavzih isteminin ancak bu gereklilik yerine getirildikten sonra incelenebileceği açıktır.Yasanın anılan hükmü emredici nitelikte olup, uyulması zorunludur.
Somut olayda; yukarıda açıklandığı gibi, davacının tavzih istemine ilişkin dilekçesi davalıya tebliğ edilmeden karar verilmiştir.
Mahkemece yapılması gereken iş, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 456. maddesi hükmüne uygun olarak tavzih talebine ilişkin davacı dilekçesinin davalı tarafa tebliği için uygun bir sürenin tanınması 457 ve 458. madde hükümleri de gözetilerek bu talep hakkında bir karar verilmesinden ibaretken,  yasanın açık hükmüne aykırı olarak işlem yapılıp yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
Davacının temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  06.10.2010  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.