Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki müşteki vasi Meryem Bayraktar tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklının kambiyo senetlerine mahsus haciz yolu ile 28.04.2008 tarihinde 03.01.2008 tanzim tarihli bonoya dayanarak, borçlu S. B.hakkında takip yaptığı görülmüştür.
Borçlu vasisi olduğundan bahisle eş M.B."ın icra mahkemesine yaptığı başvuruda adı geçen borçlunun vasisi olduğunu 16.02.2004 tarihinde vasi olarak atandığını bu nedenle de borcu kabul etmediğini maaşa konan haczin kaldırılmasını talep ettiği görülmüştür. Dosya içinde mevcut Zile Sulh Hukuk Mahkemesinin 2004/510-812 sayılı karar 23.12.2004 tarihli ilamında borçlunun 16.12.2004 tarihli ilam ile kısıtlandığı ve müştekinin vasi olarak atandığını belirttiği görülmüştür. T.M.Knun 451. maddesi gereğince vesayet altındaki kişi, vasinin açık veya örtülü izni veya sonraki onamasıyla yükümlülük altına girebilir. Aynı kanunun 462/5. maddesi gereğince de kambiyo taahhüdü altına girme, ayrıca vasayet makamının iznini de gerektirmektedir. Somut olayda yasanın öngördüğü bu zorunlulukları yerine getirilmemiştir.
03.01.2008 tanzim tarihli bononun tanzim tarihinden önce borçlu kısıtlı olduğundan iyiniyet kötüniyet kavramına girilmeksizin senetten doğan borçtan sorumlu olamayacağı tartışmasızdır.
Öte yandan takip tarihi itibariyle aynı tarihte borçlunun emekli sandığından aldığı maaşa haciz konulmasına muvafakat ettiğini beyan etmesi takibin kesinlemesi  ve hacizden de önce almakla geçerli değildir.
Kaldıki 506 Sayılı Kanunun 01.10.2008 tarihinde yürürlükten kaldırılmasından sonra tüm sosyal güvenlik kurumlarını tek çatı altında birleştirilen 5510 sayılı yasa yürürlüğe girdi. 5510 sayılı yasanın geçici 1,2,4. maddelerine göre 5434 Sayılı Emekli Sandığı Kanununa tabi olanların bu kanunun 4. maddesinin 1. fıkrasının a,b,c bendi kapsamında sigortalı olarak belirtildiği dikkate alındığında emekli sandığından alınan emekli maaşları da 5510 Sayılı Kanunun 93. maddesi kapsamında kalacağından ve somut olayda da geçerli bir muvafakat bulunmadığından haczi mümkün değildir. Mahkemece yukarıda açıklanan ilkeler doğrultusunda şikayetin kabulüne karar vermek gerekirken reddi hatalıdır. 
SONUÇ  : Müşteki vasinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 19.04.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.