Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, kayden maliki olduğu . parsel sayılı taşınmaza komşu parsel maliki davalının yapmış olduğu binanın bitişik nizam olması nedeniyle sınır duvarının imar ve ruhsata aykırı olarak yapıldığını, bu durumun rahatsızlık yarattığını ve evinden dışarı çıkamadığını, bahçe bölümüne çöp atıldığını ileri sürerek binanın sınır duvarının imara uygun olarak tamamen örülmesini istemiştir.
Davalı, iddiaların yerinde olmadığını belirtip davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, komşuluk hukukuna aykırılığın keşfen saptandığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekilince süresinde temyiz edilmiş olmakla Tetkik Hakimi raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, komşuluk hukukundan kaynaklanan elatmanın önlenmesi isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Ne varki; mahkemece yapılan keşif sonucu inşaat bilirkişisinden alınan raporun hüküm kurmaya yeterli olduğunu söyleyebilme olanağı yoktur.
Bilindiği üzere; çağdaş hukuk sistemlerindeki tanımıyla mülkiyet: geniş haklar, buna bağlı yetkiler ile birlikte bazı ödevlerin oluşturduğu bir hukuksal kurumdur. Başka bir söyleyişle mülkiyet, tanıdığı geniş hak ve yetkilerin yanında bazı ödevlerde yükleyen bir ayni haktır. Medeni Kanunun 683. maddesinde "Bir şeye malik olan kimse hukuk düzeninin sınırları içinde, o şey üzerinde dilediği gibi kullanma, yararlanma ve tasarrufta bulunma yetkisine sahiptir." hükmü getirilmek suretiyle mülkiyet hakkının kanunla kısıtlanabileceğine işaret olunmuştur. Bu doğrultuda olmak üzere, taşınmaz malikini komşusuna zarar verebilecek her türlü taşkınlıklardan kaçınmakla yükümlü kılan aynı kanunun 737. maddesi, komşuluk ilişkilerinden doğan zorunlu çıkar çatışmalarını düzenlemiş, bir arada yaşamak durumunda olan, komşu taşınmaz maliklerinin ekonomik, sosyal çıkarlarını dengede tutabilmek için onlara katlanma ve kaçınma ödevleri yüklemiştir.
O halde, bir toplumda birlikte yaşama olanağı sağlayan insancıl, gerçekçi, zorunlu temel hukuk kuralına göre, hakim; somut olayın özelliğini, taşınmazların konumlarını, kullanma amaçlarını, niteliklerini, yöresel örf ve adetleri, toplumun doğal ihtiyaç ve gerçeklerini gözönünde bulundurarak, komşuların birbirlerine göstermekle yükümlü oldukları olağan katlanma ve hoşgörü sınırını aşan bir taşkınlığın bulunup bulunmadığını saptama, zararı giderici önlemlerden en uygununu bulma, kaçınılmaz müdahaleleri yapmak suretiyle özverileri denkleştirme durumundadır.
Bunun içinde zararın niteliği, kapsamı ve ne surette giderileceği yönünde tarafların tüm delilleri toplandıktan, gerektiğinde yerinde keşif yapıldıktan sonra uzman bilirkişilerden bilim ve tekniğe uygun gerekçeli rapor alınması zorunludur.
Somut olaya gelince; davacıya ait 49 parsel sayılı taşınmazda tek katlı bir bina, davalıya ait komşu taşınmazda ise 5 katlı bina bulunduğu, davalının fiili bir müdahalesinin olmadığı, binanın davacının taşınmazı yönünde balkon ve terasının olduğu anlaşılmaktadır.
Bu durumda; mahkemece, komşu parselin balkonundan davacının sadece gözetlenme olasılığının bulunduğu yönündeki bilirkişi raporuna dayanılarak sonuca gidilmesi isabetli değildir.
Hal böyle olunca; konusunda uzman üç bilirkişi aracılığı ile yukarıda açıklanan ilkeler uyarınca inceleme yapılması, davalının komşuluk hukuku açısından davacıyı ne gibi bir zarara uğrattığı hususunun duraksamaya yer vermeyecek şekilde saptanması, bir zararın varlığı belirlenirse çözümünüde içerecek şekilde bilirkişilerden ayrıntılı rapor alınması, varılacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, noksan soruşturma ile yetinilerek yazılı şekilde hüküm kurulması doğru değildir.
Davalının, temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 29.9.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
